„Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.”

„Ja żyć już nie mogę, położę się – umrę.
Ubiorą mnie ładnie, położą mnie w trumnę
(…)

Wywiozą mnie w trumnie za miasta rogatki,
Położą mnie w grobie, zasadzą mi kwiatki.
Niech smutny przechodzień pomyśli, poduma:
Tu leży ten, co umarł.”

„Tu leży wieszcz,
Przechodniu nieszcz.”

„Epoki: puchar przechodni dziejów.”

„Tu leży wieszcz,
Przechodniu, nie szcz.”

„Tak wielu przechodniów, tak mało czasu…”

„Zwariowałbym, gdyby nie Fantomator! – pomyślał Hermi.
Czym był Fantomator? „Wysoce wyspecjalizowany mózg elektronowy, reżyserujący urojone sytuacje i za pomocą elektrod przesyłający je do mózgu ludzkiego” – odpowiedzieliby cybernetycy. Hermi nie znał się na tym. Wiedział jedynie, że Fantomator to bardzo dobra rzecz i że w przeciwieństwie do narkotyków, jego używanie przez astronautów jest wręcz nie tylko nie zakazane, ale nawet zalecane. Dzięki niemu można w każdej chwili zostać Keplerem, Cezarem czy Napoleonem. Teraz też uśmiechnął się myśląc, że za chwilę będzie mógł zasiąść przed jego pulpitem. Przez czarny, kwadratowy otwór włazu dostał się do śluzy, zamknął starannie klapę, wpuścił powietrze i zdjął skafander… Był „w domu”.”

„Bóg wyjął Adamowi żebro i dał mu je do zabawy.”

„Ulice tuliły się do przechodniów. Tylko nie
do mnie.
Tak trudno jest wyjść i nie wrócić do siebie.”

„Kto nie uwierzy w własny rozwój, ten na zawsze pozostanie szarym przechodniem.”