„Szła Shazza suchą szosą.”

„W jakimkolwiek stanie się znajduję, w każdym czuję nadzwyczajne pragnienie śmierci i tak mi się zdaje, że gdyby mię tak Pan Jezus powołał do siebie, to tak bym radośnie szła, jak gdy matka dziecko zawoła, coś mu ma pięknego i kosztownego dać. A dziecko z radością otwiera drzwi i mówi: „Otóż w tej chwili jestem, kochana mamusiu!””

„Baby, ach, te baby!”

„Osioł, osioł, a jak przyjdzie co do czego to salami!”

„Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.”

„Baby, przebaby, baby nad babami,
Dokąd będziecie panować nad nami?”

„Kochane baby, ach! te baby
człek by je łyżkami jadł – bul, bul, bul, bul…
Tęgi chłop, co lekko w ręku łamie sztaby,
względem baby jest tak, jak dziecko, całkiem słaby.
Baby, ach! te baby, czym by bez nich był ten świat…
Co tu grać, co tu kryć, spróbuj bez baby żyć,
gdy ci uda się taka sztuka, toś jest chwat.”

„Ortodoksyjny marksizm jest nie tylko wytworem przeróżnych zaciekłych i bezkrytycznych komentatorów Marksa, którzy – jak wszyscy niemal komentatorzy – zdolni są podołać przekształceniu najbardziej twórczej myśli w suchą pedanterię i uznać nużącą repetycję za najdoskonalszy wyraz intelektualnej rewolucyjności. Ksiądz Piwowarczyk miałby wtedy zbyt łatwą robotę. Ortodoksyjny marksizm jest czymś nierównie więcej; jest kształtem życia, jest zespołem treści uczuć i przekonań, opartym na długo formowanej, stwardniałej strukturze proletariackiej psychiki. (…) Marksizm, z socjologicznego punktu widzenia, nie jest zbiorem tez, nie jest tylko naukową teorią. Jest formą i treścią świadomości ruchu społecznego, jest zjawiskiem nie logicznym, lecz społecznym.”

„Stokroć wolę piszącego tak, jak to kiedyś modą stać się może, niż piszącego zgodnie z obowiązującą modą.”

„Do celu tam się wysiada.”