„Wnet zapomnienie o wszystkim przyjdzie na ciebie. I wnet zapomnienie wszystkich o tobie.”

„„Ty”, jedyne słowo z wszystkich słów,
„Ty” najwięcej znaczy z wszystkich słów.
Ty znalazłaś dla mnie uśmiech dnia,
Ty uczyłaś mnie jak kochać świat.”

„O Ty, poza wszystkim!
Jak Cię nazwać innym imieniem?
Jaki hymn może Cię wyśpiewać?
Żadne słowo Ciebie nie wyraża!
Jaki duch Cię ogarnie?
Żaden umysł nie pojmuje Ciebie.
(…)
Ty masz wszystkie imiona.
Jakże ja Ciebie nazwę?
Jesteś jedynym, którego nie można nazwać.
Zmiłuj się nade mną, Ty poza wszystkim,
bo jakże Ciebie nazwać, Boże, innym imieniem?”

„Wybieraj to, co jest dla ciebie, a nie wbrew tobie, słuchaj wszystkich, ale decyduj samodzielnie.”

„Nie pozostanie nikt, kto by pamiętał Arystotelesa lub Kleopatrę, a co dopiero ciebie. Wszystko, co zrobiliśmy, zbudowaliśmy, napisaliśmy, wymyśliliśmy albo odkryliśmy, pójdzie w zapomnienie, a to (…) zupełnie straci sens. Może ta chwila nadejdzie szybko, a może jest odległa o miliony lat, ale nawet jeśli przetrwamy śmierć naszego słońca, nie będziemy istnieć wiecznie. Był czas, gdy organizmy nie miały świadomości, i nadejdzie czas, gdy znów będą jej pozbawione. Nie myśl o tym, że zapomnienie jest nieuniknione. Wierz mi, że wszyscy tak robią.”

„Jeśli przyznajesz, że pieniądze są dla ciebie wszystkim, godzisz się tym samym i na to, że ty bez nich jesteś niczym innym, niż tylko zwykłym do nich dodatkiem.”

„Otwórz swoje drzwi na życie, a ono samo przyjdzie do ciebie.”

„Ty masz tylko śpiewać, a ja zajmę się wszystkim innym.”

„Ponad wszystkie wasze uroki,
Ty! Poezjo, i ty Wymowo,
Jeden – wiecznie będzie wysoki:
Odpowiednie dać rzeczy – słowo!”

„Ty nie możesz być jak gąbka, która wchłania wszystkie problemy całego świata.”