„Nie lubię pytań dotyczących sesji w „Playboyu”. Moje ciało to jest moje narzędzie pracy. Kiedy świecę własną pupą, to na własną odpowiedzialność.”

„Nie lubię pracy – żaden człowiek jej nie lubi. Lubię jednak to, co daje praca – szanse odnalezienia siebie, własnej rzeczywistości.”

„Jako aktorka obnażam się wewnętrznie. Ciało jest dla mnie kostiumem. Jako kobieta nie muszę pokazywać wszystkiego, żeby być ponętną. Lubię tajemnicę, a moje „grzeszne ciało” trzyma się bardzo dobrze.”

„Palę, bo lubię. Nie głodzę się bo lubię jeść. Nie przejmuję się upływem czasu. Operacje plastyczne? To nie wchodzi w grę. Nie chciałabym stać się kimś obcym dla moich dzieci. Po za tym jestem aktorką i twarz to moje narzędzie pracy. Służy mi do wyrażania emocji. Sztuczna twarz wyraża sztuczne emocje.”

„Moje ciało jest tchórzliwe, ale ja się nie boje.”

„Łatwiej jest mi odpowiedzieć, które pytania lubię. A więc inteligentne i te, które związane są z tematem filmu. Nie przepadam za pytaniami dotyczącymi mojej osoby, bo jako osoba wydaję mi się, że nie jestem aż tak ciekawa.”

„W życiu można sobie wszystko załatwić – pierwsze strony gazet, sesje zdjęciowe, rozkładówkę w „Playboyu”, ale jednego w życiu nie można sobie załatwić. Nie można sobie załatwić tego, aby być komukolwiek potrzebnym.”

„Istota posłuszeństwa sprowadza się do tego, że człowiek zaczyna traktować siebie jako narzędzie, za pomocą którego ktoś inny realizuje swe plany. Przyjmując taką postawę uwalnia się od odpowiedzialności za własne czyny.”

„Cytat to ryzyko na własną odpowiedzialność.”

„Przestałeś mnie kochać? – Nie przestałem. – Tylko co? – Tylko moje ciało tego nie umie.”