„Polityka społeczna opiera się na przekonaniu, iż przedstawiciele rasy czarnej dorównują inteligencją przedstawicielom rasy białej. Tymczasem badania pokazują, że jest inaczej.”

— James D. Watson

Źródło: Rasa. Prawda o różnicach między ludźmi

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 5 czerwca 2021. Historia

Tematy

opierać , prawda , inteligencja , polityka , polityka , badanie , czarny , biały , przedstawiciel , rasa , przekonanie

James D. Watson 4

biochemik amerykański, noblista 1928

Podobne cytaty

„Donald Tusk jest prawdziwym przedstawicielem rasy aryjskiej.”

Robert Biedroń (1976) polski polityk i działacz środowiska gejowskiego

o Donaldzie Tusku.
Źródło: dziennik.pl https://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzenia/artykuly/97442,tusk-jest-sexy-kaczynski-jak-ciota-z-prl.html, 30 września 2009

„Kocham każdą rasę ludzką, białą, czarną, żółtą, zieloną…”

Fred Durst (1970) wokalista amerykański (Limp Bizkit)

„Istnieje naturalna odraza w umysłach niemal wszystkich białych do przemieszania rasy białej z czarną…”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

Źródło: cyt. za Leon Korusiewicz, Wojna secesyjna 1860–1865, wyd. PWN, 1985, s. 67.

„Jeżeli Biała Rasa nie jest warta ocalenia, to co jest?”

Ben Klassen (1918–1993)

Biała Książeczka

„Powiem więc, że nie jestem ani nigdy nie byłem zwolennikiem wprowadzenia jakkolwiek rozumianej równości społecznej i politycznej białej i czarnej rasy [oklaski]; nie jestem ani nigdy nie byłem zwolennikiem tego, by czarni uzyskali prawa wyborcze, zostawali sędziami, urzędnikami czy też zawierali związki małżeńskie z białymi (…)
A ponieważ nie wolno im tak żyć, gdy dwie rasy pozostają razem, jedna z nich musi być wyższa, a druga niższa; ja zaś, podobnie jak wszyscy, zgadzam się z tym, że owa nadrzędna pozycja przeznaczona jest dla rasy białej.”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

debata wyborcza ze Stephanem Douglasem we wrześniu 1858 w Charleston (na południu stanu Illinois).
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 250.