„Alkoholik pije wyłącznie z dwóch powodów: bo przeleciał ptaszek albo nie przeleciał. Pije, bo jest alkoholikiem, i tyle.”

„Kiedy pijemy alkohol, to przestajemy być sobą; to jest powód, aby pić, albo powód, aby nie pić.”

„Chcąc być w zgodzie z polskim prawem, należy być alkoholikiem i katolikiem. Rano katolik, wieczorem alkoholik.”

„Nie ma takiego przypadku, żeby alkoholik zdecydował się na terapię, nie mając do tego motywacji. Dla osoby uzależnionej alkohol jest bardzo cenną wartością w życiu. Moją główną myślą, kiedy poszedłem na terapię, był niepokój, że oni chcą mi zabrać alkohol! A przecież ja bez alkoholu jestem nieszczęśliwy, rozbity, przygnębiony, nie umiem funkcjonować. Picie było jedynym znanym mi i dostępnym sposobem na osiągnięcie równowagi emocjonalnej, a oni mi chcieli to zabrać. Żeby alkoholik zaczął mieć motywację do leczenia, musi poczuć, że negatywy przeważają nad korzyściami z picia. Otoczenie ma tu dużo do zrobienia, żeby alkoholik odczuł negatywne konsekwencje picia. Nie osłaniamy osoby pijącej, nie podkładamy poduszek amortyzujących. Niech go boli, niech huknie o beton, bo dopiero wtedy zdecyduje się na leczenie. I im wcześniej to nastąpi – tym lepiej. Spadnie na ten beton, ale z mniejszej wysokości, dzięki czemu mniejszą krzywdę wyrządzi sobie i innym.”

„Był alkoholikiem i w tej namiętności wypowiadał się bez reszty.”

„Wystarczy, że powie pan, że jestem alkoholikiem.”

„Alkoholik moralności: upija się błędami innych.”

„Lepiej być słynnym pijakiem, niż anonimowym alkoholikiem.”

„Alkoholizm to choroba, ale to jedyna, za którą można być skrzyczanym. Cholera, Otto, jesteś alkoholikiem. Cholera, Otto, masz toczeń… jedno z tych dwóch nie pasuje.”

„Piłem w Spale, spałem w Pile
i to jak na razie tyle.”