„Ruszyła, ruszyła ta niemiecka lokomotywa.”

„Cennik jest lokomotywą handlu.”

„Przede wszystkim postaram się być lokomotywą w Warszawie.”

„Zdyszana lokomotywa: jazda na węglu.”

„O dobry metr pomyliła się Wang, ta chińska lokomotywa.”

„Biała Lokomotywa to oksymoron, poetycka metafora. W czasach, kiedy lokomotywy były po prostu czarne, pisanie o białej lokomotywie było wyrażeniem tęsknoty za innym, mniej szarym światem. Wiersz Edwarda Stachury odwraca mit Orfeusza i Eurydyki. To Eurydyka wysyła Orfeuszowi będącemu w piekle Białą Lokomotywę, która z krainy cieni, mroków, martwych, pustych wierszy ma zawieść go do żywego świata. Dla nas, pokolenia ludzi wędrujących po polskiej zapyziałej prowincji, jeżdżących czarnymi parowozami, Biała Lokomotywa była smugą światła. Mam wrażenie, że to określenie bardzo długo miało takie właśnie znaczenie dla młodych ludzi. Kolejne pokolenia pisały do tego tekstu swoją muzykę. Stała się symbolem.”

„Liczymy na to, że kandydatura Andrzeja Aumillera będzie lokomotywą wyborczą naszej listy. To człowiek merytorycznie przygotowany.”

„Stoi na stacji lokomotywa,
ciężka, ogromna i pot z niej spływa.
Co to za stacja, wie nawet krowa,
czytaj uważnie: „Peron Włoszczowa.””

„Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka, ogromna i pot z niej spływa –
Tłusta oliwa.
Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.”

„Jeszcze wczoraj uważaliśmy koleje żelazne za miernik niezawodny cywilizacji kraju, dziś sapiąca lokomotywa wydaje się kupą żelastwa i przeżytkiem, auto budzi entuzjazm, jest ulubionym środkiem lokomocji…”