„Teraz jest Muzeum Lenina im. Józefa Piłsudskiego.”

„Mumie zbiegłe z muzeum historii.”

„Na sam widok muzeum nogi są już zmęczone.”

„Na sam widok muzeum nogi są już zmęczone.”

„Starzejący się ludzie są jak muzeum: nieważna jest fasada, ważna jest zawartość.”

„Dary do Muzeum Narodowego w Krakowie.
Dla Muzeum Narodowego złożyli następujące dary:
(…)
P. Konstanty Schmidt-Ciążyński: zbiorek litografij, sztychów, kilka rzeźb drobniejszych i książek illustrowanych.”

„Dary do Muzeum Narodowego w Krakowie.
(…)
Jedyny u nas kompletny zbiór sztychów polskich p. Mieczysława Pawlikowskiego, jako fideicomis rodziny, złożony zostanie do Muzeum Narodowego i przez to stanie się dostępnym dla studyów artystów i lubowników.
Zbior ten, obok kilku pierwszorzędnej wartości dzieł artystycznych, będących już własnością Muzeum – obok zakupić się mającego przez miasto zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego, zapewnić jest zdolny naszemu Muzeum poważne stanowisko w rzędzie zbiorów europejskich.”

„Gołębie pstrząc pomnik, nie wiedzą, że jego oryginał jest w piwnicy jakiegoś muzeum.”

„Wszystko, co posiadamy, z biegiem lat zaczyna przypominać eksponaty z muzeum, nie wyłączając nas samych.”

„Rosjanie już nie prowokują nas do powstań, teraz my sami się do nich prowokujemy. Nasi polityczni padlinożercy pożywili się na Muzeum Postania Warszawskiego, dziś żywią się na Smoleńsku. Muzeum Powstania Warszawskiego, zamiast być muzeum antywojennym, muzeum budowania politycznej mądrości (jak taki błąd można było popełnić, jak go uniknąć w przyszłości), stało się   –   decyzją Lecha Kaczyńskiego, decyzją jego młodych podwykonawców, Dariusza Gawina, Jana Ołdakowskiego   –   muzeum sławiącym potęgę polskiego oręża (a przy ewidentnym braku oręża, potęgę opasek biało-czerwonych, efekciarskich oficerek z długimi cholewami i modnych ułańskich bryczesów). To tak, jakby Hiroszimę uczynić znakiem potęgi japońskiego oręża.”