„tak bardzo cię kocham
mówiłam o tym wodzie
która biegła
po ostrym żwirze
mówiłam o tym
promieniom słońca
to harfa grała
pod moim oddechem
muzyka
owijała ziemię
jak warstwa powietrza
i moje płuca
śpiewały”

„– Niedojrzała miłość mówi: „Kocham cię, ponieważ cię potrzebuję”.
– Dojrzała miłość mówi: „Potrzebuję cię, ponieważ cię kocham.””

„Gdy tylko Wostok przebił się przez gęste warstwy atmosfery, zobaczyłem Ziemię. Patrzyłem to na niebo, to na Ziemię. Ostro rysowały się grzbiety gór, wielkie jeziora. Widać było i pola. Najpiękniejsze widowisko stanowił horyzont – jakby wymalowany wszystkimi kolorami tęczy pas oddzielający oświetloną promieniami słońca Ziemię od czarnego nieba. Widoczna była wypukłość, kulistość Ziemi.”

„Muzyka dla mnie, to powietrze, którym oddycham, to krew, która biegnie przez moje żyły, która trzyma mnie przy życiu.”

„Mężczyzna, mówiąc „kocham”, myśli: „będę cię kochał jutro, pragnę, aby jutro wyglądało tak, jak dziś…” Kobieta, mówiąc „kocham”, myśli „kocham cię dziś i nie chcę myśleć o jutrze…””

„Mam tysiąc fantastycznych wspomnień związanych z Tobą. Im więcej czasu upływa, tym bardziej jestem zakochany. Myślałem, że mocniej już nie można. Kocham Cię, kiedy się śmiejesz. Kocham Cię, kiedy się wzruszasz. Kocham Cię, kiedy jesz. Kocham Cię w soboty wieczorem, kiedy idziemy do pubu. Kocham Cię w poniedziałki rano, kiedy jesteś jeszcze śpiąca. Kocham Cię, kiedy śpiewasz do zdarcia gardła na koncertach. Kocham Cię rankiem, kiedy po wspólnie przespanej nocy nie możesz znaleźć swoich kapci, żeby iść do łazienki. Kocham Cię pod prysznicem. Kocham Cię nad morzem. Kocham Cię w nocy. Kocham Cię o zachodzie słońca. Kocham Cię w południe. Kocham Cię teraz…”

„Nienawidzę, gdy ktoś mówi: Moje filmy są jak moje dzieci, kocham je wszystkie. Ja tak nie mówię. Nigdy.”

„(…) bo nie ma dla muzyka wspanialszej rzeczy jak śpiewać i grać z tymi, z którymi sobie wymarzył.”

„stary poeta nie może mówić a może
nie mówić jego dłoń w mojej kredowy papier
zaproszenia tyle odwagi żeby milczeć
pić źródlaną wodę (kawy nie wolno)
słuchać swoich słów podnoszonych przez
obce usta oczekiwać komentarzy słońca
na szybie oddechu w cudzym mieście”

„Co ze wschodem słońca, co z deszczem?
Co z tymi wszystkimi rzeczami, o których mówiłeś, że mamy je zdobyć?
Co z kwitnącymi polami, czy jest jeszcze czas?
Co z tymi wszystkimi marzeniami, o których mówiłeś, że są twoje i moje?”