Krzysztof Skiba cytat: „To może był Polak, jak miał kanapki ze schabowym…”

„Brzydzę się także żywności. Kanapki jadam nożem i widelcem.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: Teresa Torańska, Byli, wywiad z Jerzym Urbanem

„Rano wcinam kanapkę gównianą Ze ścierwem i kaszaną”

Tina Landryna

Źródło: rano

„Masz coś jeszcze w plecaku?
– Suchary i szynka z żubra. Zrobić kanapki?”

Stanisław Pagaczewski (1916–1984) polski prozaik i poeta

Trylogia Baltazar Gąbka, 3. Gąbka i latające talerze
Źródło: rozdział I, Bardzo długa noc

„Każdy z nas chce się zaangażować, chce mieć przy swoim boku osobę, która będzie towarzyszyła mu w podziwianiu piękna Genewy, dyskutowała o życiu lub nawet jadła razem z nami kanapkę. Lepiej zjeść tylko pół kanapki, niż całą, nie mając w pobliżu kogoś, z kim można się czymkolwiek podzielić.”

Paulo Coelho (1947) pisarz brazylijski

Całkowita samotność

„Euzebiusz obiecał Alcestowi, że postara się narysować trochę liści laurowych, a Alcest dał mu kawałek szynki ze swojej kanapki.”

René Goscinny książka Mikołajek ma kłopoty

Mikołajek ma kłopoty

„Apollo się przewraca i wszyscy chcą wiedzieć dlaczego. Mnie prawie kroją na takie plasterki, że można by kanapki robić i czy ktoś biegnie mi na pomoc? Co za gnoje.”

Warren Ellis (1968) Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny.

Postać: Jack Hawskmoor
Authority

„A przecież było dobrze,
Człek był człekowi bratem!
Z kanapką szedł do pracy
szczęśliwy obywatel!
A przecież było fajnie,
Dzień każdy był najlepszy,
To znalazł się malkontent,
Co wszystko wziął i spieprzył!”

Jacek Zwoźniak (1952–1989)

Źródło: A przecież było dobrze

„Ósma para: Andrzej Romocki i Krysia Heczkówna. Andrzej wraz z bratem Jasiem ruszyli do walki z rąk matki. Jakieś kanapki do plecaka, jakiś guzik – cóż więcej mogła? Andrzeju!…”

Melchior Wańkowicz (1892–1974) polski publicysta i pisarz

jeszcze mu wsypała do torby garść cukierków. Andrzej, starszy, sensat, czytający poważne książki ekonomiczne, lubił cukierki. Taki był jeszcze dziecinny!... Zamilkły kroki, opadły ręce w straszliwie z nagła pustym domu. Gdy nagle przez drzwi wsunęła się – męska twarz jej syna, a spod hełmu spojrzały dziecinne dla matki oczy i rozległ się głos, jak dawniej, kiedy chował się za jaki sprzęt i kazał siebie szukać.
– Mamuśka, jestem jeszcze.
Po Zawadzkim (Zośce) – dowodził kompanią. Przeprowadził, rzecz nieprawdopodobna, kompanię ze Starego Miasta przez Ogród Saski, pilnował odcinka Wisły na Czerniakowie. Kiedy siedzieli, tak już przerzedzeni, w trawach nadwiślanych, mówił do kolegów:
– Moja mama to jest o, taka mama, wszystkich was zaprosi do nas na przyszłą Wilię.
Źródło: Ziele na kraterze, Wydawnictwo Literatura, Łódź 2007, s. 367.

„Polak Polakowi wilkiem?”

Tadeusz Miciński (1873–1918) pisarz i poeta polski

Polonus Polono lupus? (łac.)
Nietota: księga tajemna Tatr
Źródło: rozdz. V, Mare tenebrarum http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=589, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1910, s. 463.

„Dla Polaków można zrobić wszystko, z Polakami nic.”

Aleksander Ignacy Wielopolski (1803–1877) polski polityk konserwatywny

„To może był Polak, jak miał kanapki ze schabowym…”

Krzysztof Skiba 6

Podobne cytaty