„zerwijmy z carów korony,
Gdy ludy dotąd chodzą w cierniowej;
I w krwi zatopmy nadgniłe trony,
Spurpurowione we krwi ludowej!”

„Wakujące trony, niepewne korony, królestwa rozbite, racz nam dać, Panie!”

„Chodźmy do banku krwi, zwiniemy jakieś słodycze.”

„Nadchodzi ciemność, alabala, Boga krew zalała.”

„Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew,
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.”

„Już nie ma krwi, już nie ma krwi…”

„Wojna to krew, krew to ekonomia!”

„W trzecim roku wojny w narodzie [rosyjskim] rozpowszechniło się przekonanie, że prędzej czy później zatrze się granica między frontem a tyłami, morze krwi popłynie, zatopi tych, którzy się dekują i tych w okopach. Ten potop to właśnie jest rewolucja.”

„Żaru nie gasi się ogniem, krwi nie zmywa się krwią.”

„moja krew
co chyłkiem płynie w głębi ciała które kryje się
po ciemnych korytarzach w alkoholu w ustach kobiet krew
podskórne życie me mierzone w litrach i płynące wspólną rzeką w morze krwi
moja krew moja krew
mrożona wysyłana i składana w bankach krwi
bankierzy przelewają ją na tajne konta tajna broń
moją krwią
tajna broń konstruowana aby jeszcze lepiej
jeszcze piękniej
bezboleśniej ucieleśnić krew
moją krew
wypijaną przez kapłanów na trybunach na mównicach
na dyskretnych rokowaniach
moja krew”