„Miłość bez zazdrości to jak Polak bez wąsa.”

„Jeżeli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu.”

„Miłość szczęśliwa, jak również nieszczęśliwa, pełna jest niepokoju, cierpień, szaleństwa, i tak samo pełna zazdrości.”

„W zazdrości jest więcej miłości własnej niż miłości. Istnieje tylko jedna miłość i tysiąc jej rozmaitych kopii.”

„Prawdziwa miłość jest rzadka jak kropla wody na pustyni i gorąca jak jej piasek. Nie bije rekordów częstotliwości i nie ukrywa zazdrości.”

„U kobiet miłość jest równie często córką, jak matką zazdrości. Kobieta żyje wtedy tylko, kiedy kocha: odnajduje siebie, gdy się w jakimś mężczyźnie zagubi. Wzbudzać miłość to nieustanne zajęcie kobiet.”

„Miłość nie powróciła do mnie. Ach, jakże odległa jest miłość od zazdrości, od strachu, od złości. Jak mało jest ona ludziom potrzebna! Miłość przychodzi wtedy, gdy wszystkie inne ludzkie uczucia zdołały powrócić. Miłość przychodzi ostatnia, ostatnia powraca, ale czy powraca?”

„Wasza miłość Litwin, nie Polak. Życz Wasza Miłość narodowi swemu, aby też o nim wiedziano. Polacy mniemają, że nad nich nie masz, a Litwę radzi by potłumić. Wasza Miłość racz gentem suam wywyższać, gdzie można… Pewienem tego, że się tam Wasza Miłość Litwinem, nie Polakiem zowiesz.”

„W Zazdrości każda z kobiet jest inna, ale mają wspólny mianownik: choć są pozornie niepokonane, to jednak potrafią żebrać o miłość. I to jest cała prawda o nas. Zresztą nie tylko o kobietach. Ta sztuka jest opowieścią o ludzkich emocjach, które rodzą się, gdy w grę wchodzi miłość.”

„Stracony ukochany, który żądasz, żeby ci odpowiadano na list bez zwrotnego adresu, który nie rozumiesz, że można kochać nieobecnych, i taka miłość jest lepsza bez brudu, bez zazdrości, bez mokrych kudłów miłości, której kochanek ani kochanka nie może odebrać miłość do marzenia… Ach, ciało stworzone dla obecności niecierpliwe śmiertelne nienawidzę cię nienawidzę!…”