„Mózg lubi wychodzić na przechadzkę w najbardziej nieodpowiednich chwilach, prawda?”

„Prawda nie lubi czekać.”

„Patrzcie, każdy, kto lubi myć swój samochód, albo ma mały mózg, albo nieszczęśliwe małżeństwo.”

„(…) smutna prawda polega na tym, że kiedy komuś umrze bliska osoba, znajomi często zaczynają tego kogoś unikać, chociaż akurat w takich chwilach obecność przyjaciół jest najbardziej potrzebna.”

„Mózg jest najbardziej przecenianym z ludzkich organów.”

„Prawda, która wychodzi na wierzch, może się stać powierzchowna.”

„Czasem prawda wychodzi na jaw, chociaż nikt jej nie szukał.”

„Im prawdziwsza jest prawda, tym bardziej kaleka nam się wydaje.”

„Kiedy się rozpędzę, rzecz zdaje się pisać sama, jakby wtedy wychodziła na jaw prawda, jedynie niedokładnie dostrzegana we wstępnym szkicu.”

„To być może najtrudniejsza rzecz: zrezygnować z całościowego obrazu rzeczy. Zgodzić się na fragmentaryczność jakby stłuczone lustro jako normalny stan rzeczy, nie składać puzzli w całość, bo całość nie istnieje. Jednak ciągle instynktownie to robimy. Nasz mózg automatycznie tworzy obraz, nie lubi abstrakcji, która jest bardziej energochłonna: wytworzony w jednej dziedzinie sens uogólniamy i przerzucamy na całość obrazu człowieka i społeczeństwa.”