„Nie ma szans, żeby się obudzić, ani nie ma szans, żeby zasnąć – to zbyt banalne, może więc: nie ma możliwości by umrzeć, ani nie ma możliwości by żyć – okropne zadęcie, trudno, zostawmy chwilowo jedynie konstrukcję: ani to, ani to.”

„Jest zarazem straszne i niebezpieczne przejść do życia wiecznego z możliwościami i życiowymi szansami, którym nie dano się urzeczywistnić na ziemi. A one same są boskimi wskazówkami. Wykorzystaj więc je, teraz!”

„Żeby tak zasnąć i obudzić się za jakiś czas.
Żeby już było po wszystkim.
Żebym nie musiała pamiętać.
Żebym mogła normalnie żyć.
Żeby już tak nie bolało.
Żeby się obudzić bez tego.”

„Teatr Telewizji dał mi możliwość zagrania ponad trzydziestu ról z szerokiego repertuaru najlepszych dzieł. Film w tamtym czasie nie dawał, moim zdaniem, takich szans. Dostawałem sporo propozycji filmowych. Wydawało mi się jednak, że są nie dla mnie – nie sprawią mi satysfakcji. A na graniu dla grania wcale mi nie zależy. Bez tego da się żyć.”

„Wszystkich aktorów ciągnęło zawsze do centrum, do stolicy kraju. Tam było dla nich najwięcej możliwości pracy. Jak choćby telewizja. Gdy wyjeżdżałem z Łodzi, to też była tu telewizja, ale nie na tyle rozwinięta, co w Warszawie. Dlatego wszyscy wyjeżdżali do stolicy. Liczyli, że będą tam mieli większe szanse na angaż.”

„Ale zgodzi się pan, że nie można czynów ludzkich mierzyć czasem, który mógłby być. Mierzy się je czasem, który jest. Trudno, takie jest prawo życia. Ludzie nie mają równych szans. Jedne pokolenia mogą w swoje ocalenie włożyć wysiłek mały, inne – wysiłek ponadludzki.”

„Żyje się życiem na brudno,
Życiem tak trudno się cieszyć dziś.
Pan Bóg podobno już w grudniu
Zasnął na chwilę i ciągle śpi.”

„Ego oraz intelekt są wynikiem potężnego kroku ewolucji. Jednocześnie stanowią ograniczenie i zahamowanie innych możliwości – jakie ma świadomość – które trzeba na nowo obudzić.”

„Obudź się… czas umrzeć!”

„Przed człowiekiem stoją tylko dwie możliwości: albo wyrazi samego siebie i umrze, albo pozostanie nieśmiertelnym, ale niemym.”