„To byłby bardzo piękny człowiek, gdyby nie był brzydki.”

„Kim byłem dziesięć lat temu? Myślę, że dość zakompleksionym człowiekiem. Sportowcem. Chodziłem też do klasy o profilu matematyczno-fizycznym, więc kierowałem się logiką. Czytałem szkolne lektury i nie miałem powodzenia u dziewczyn. Byłem brzydki – miałem fryzurę na grzybka, diastemę między jedynkami i pełno piegów…”

„To (…) nasz kolejny wyimaginowany kompleks, niż realna trudność. Nie dość, że nie czujemy się wystarczająco europejscy, to jeszcze nam się wydaje, że język mamy brzydki i nie nadający się do śpiewania. Wystarczy posłuchać Niemena, Ewy Demarczyk czy Marka Grechuty, żeby zrozumieć, że można tworzyć piękną muzykę zespoloną z piękną polską mową.”

„Piękna już byłam.”

„W moim życiu nic się nie zmieniło. Nie stałem się ani bogatszy, ani mądrzejszy, ani piękniejszy. Wciąż jestem takim upadłym człowiekiem, jakim byłem wcześniej.”

„Masz szczęście – jesteś człowiekiem. Róża jest piękna, ale nie wie dlaczego i dla kogo jest piękna.”

„Była sobie Królewna. Jej lewy profil był piękny jak poranek, a prawy brzydki jak noc. Poddani, którzy zamieszkiwali na lewo od zamku Królewny, twierdzili: „To najpiękniejsza istota na ziemi”. Ci, którzy mieszkali na prawo, mawiali: „O Boże. Ma przynajmniej tyle szczęścia, że jest bogatą jedynaczką”. – Dlaczego – zastanawiała się Królewna – nikt nigdy nie przejdzie na drugą stronę dla odmiany?”

„Jeżeli ożenisz się z piękną kobietą, będziesz miał innych do spółki, jeżeli z brzydką, będziesz miał za swoje.”

„Bądź pobłażliwy, to najpiękniejsze zdanie przyjaźni.”

„Nie ma nic piękniejszego jak człowiek czynu, zdolny do myślenia i czucia.”