„Zdjęcia Mony, które mu pokazał, głęboko go poruszyły. Znów uprzytomnił sobie, że zbyt łatwo uznaje się ofiarę morderstwa za kolejną pozycję w statystyce, przykleja etykietki „strona pozywająca” i „ofiara.””

„Ten, kto zbyt długo i zbyt wygodnie umości się w roli ofiary, rzeczywiście się nią staje.”

„Większość ludzi nie zawraca sobie głowy samodzielnym myśleniem – bo nie może albo nie chce – i w rezultacie łatwo pada ofiarą zbiorowych sugestii.”

„Największa ofiara – to ofiara z własnej woli.”

„To jest farsa. Zapadło orzeczenie, z którym się głęboko nie zgadzam i od razu je zaskarżę. Jestem ofiarą lustracji, która nie jest społecznie akceptowana. Czuję się upokorzony.”

„Musimy sobie bowiem jasno uprzytomnić, że zasadniczy dogmat chrześcijański o Bogu, Ojcu i Synu, ofiara Syna i miłość synowska człowieka do swego Stwórcy – wszystko to w społeczeństwie matrylinearnym traci całe znaczenie i sens.”

„Ponoś ofiary, abyś sam nie stał się ofiarą.”

„Boże Ciało przemawia do mnie językiem ofiary. Uczy mnie zapomnianego już w znacznej mierze języka ofiary i wyrzeczenia. Ten język jest trudny, ale niezbędny. Bez języka ofiary bowiem nie możemy zbudować żadnej wielkiej rzeczy. Bez języka ofiary i wyrzeczenia nie ma studiów. Studenci i maturzyści dobrze o tym wiedzą. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie ma dobrej miłości. W miłość prawdziwą wpisane jest wyrzeczenie. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie ma rodziny. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie ma dziecka. Wy, rodzice, dobrze o tym wiecie. Wielkich rzeczy nie ma bez ofiar. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie będzie pięknej Ojczyzny – Polski. Pięknych i samorządnych miast, gmin, województw, też nie będzie, bez ofiary i wyrzeczenia. Nasze miasta, urzędy, instytucje, szkoły, szpitale wymagają służby i ofiary. Służby i ofiary! Nie sprawowania władzy, czy piastowania urzędu!”

„A więc to jest stałość, zgruchotana duma miłości,
Obróciło się na swoją stronę to, co kiedyś było z niewinności.
Chmura nade mną wisi, znaczy każde poruszenie,
Głęboko w pamięci tego, co kiedyś znaczyło kochanie.”

„Jakże mamy oczekiwać błogosławieństwa we wszystkich innych sprawach naszego życia zbiorowego, skoro właśnie zbiorowo po raz kolejny usankcjonowaliśmy składanie dorocznej ofiary z ludzi. Tak jest, ofiary z ludzi – konkretnie z ok. 1000 dzieci, które złożone zostają na ołtarzu ignorancji, bezwzględności i konformizmu.”