„Pomyślałem, że mógłbym poszukać portretów słynnych artystów z czasów ich młodości i że te portrety nie będą się kojarzyły z ich wizerunkami powszechnie rozpoznawalnymi, ale że ich twarze będą wyglądały jak twarze przypadkowych ludzi. Pomyślałem też, że mógłbym przemieszać portrety bardzo znanych twórców z tymi mniej znanymi. Bo każdemu należy się takie samo traktowanie, wszyscy oni zajmowali się sztuką i nie powinni być klasyfikowani według arbitralnej kategorii sukcesu.”

„Szczyt podobieństwa: móc się ogolić przed swym portretem.”

„Nieprawdą jest, że ludzie mogą się w kimś zakochać, patrząc jedynie na jego portret.”

„Chciałam, żeby ci ludzie [na portretach] byli na tyle wiarygodni, byśmy, dowiadując się, że oni nie istnieją, zaczynali wątpić w siebie.”

„Kto chowa portret, pokazuje, że kocha oryginał.”

„Portret to nie lustro, w lustrze człowiek samego siebie nie widzi. Portret – to opinia ludzka, to jakaś plotka o nas, którą nam powtórzono. Zawsze wywołuje wrażenie małego szoku.”

„Portrety powinny mieć nie fizyczne, nie duchowe, ale psychologiczne podobieństwo.”

„Gdybym ja był w jego wieku, to pani portret malowałbym dwa lata.”

„Widziałem już różne rzeczy – tatuaże na przedramionach zrobione z moich autografów albo z fragmentów moich książek. Ale to na koncertach Amandy po raz pierwszy obaczyłem portret wytatuowany na plecach jednego z fanów. Był to jej portret.”

„To bardzo proste. Twój obraz jest tym, czym ty jesteś. Pojmujesz to? Obraz, za pośrednictwem którego ukazujesz się światu – to ty. Jak myślisz, dlaczego tubylcy w Afryce tak się bali fotografowania? Za tamtych dni wiedziano, że dzięki próżności jesteśmy zabezpieczeni przed spojrzeniem sobie w twarz. Wiedziano, że za każdym razem, kiedy ktoś maluje twój portret lub robi ci zdjęcie, dosłownie zabiera ci coś, coś z twego wizerunku, część ciebie. Twoja twarz starzeje się nie od wewnątrz, nie ze starości, ale z zewnątrz, ponieważ korzystają z niej inni. Twoja twarz starzeje się dlatego, że jest oglądana i fotografowana.”