„Czy jestem pyszny? Pysznię się paradą pychy, którą urządza we mnie geniusz.”

„Jestem siedliskiem geniuszu.”

„Geniusz wskazuje drogę, którą kroczy talent.”

„Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.”

„[Piechniczek] Jako trener i ekspert piłkarski to geniusz, któremu nigdy nie dorównam, ale jako człowiek nie istnieje.”

„Idea geniuszu, jako wrodzonej i nieprzekazywalnej siły twórczej, nauka o własnym i doniosłym prawie, któremu może i winien być posłuszny geniusz, usprawiedliwienie odrębności i samowoli genialnego artysty – cała ta doktryna powstaje dopiero w społeczeństwie renesansowym (…).”

„Jak się okazuje bardziej od mandatu potrzebny był mu należny posłom paszport dyplomatyczny, dzięki któremu urządza swe zagraniczne wyprawy detektywistyczne. Jako poseł [Krzysztof Rutkowski to] zupełne nieporozumienie.”

„Dziwnie jest urządzany ten świat – odezwał się do mnie nagle, gdy pekaes skręcił na Pułaskiego. – Nawet nie zdążyłem się obejrzeć, już nazywają mnie starym, a przecież w środku jestem jak te guguły.”

„W świecie faktów najszybciej urządza się abstrakcja.”

„Widziałem, jak stawali pod chorągwią śmierci: ten, który był piękny, i ten, który skończywszy życie nie zbrzydł bardziej; mężczyzna, kobieta, żebrak, synowie królewscy; złudzenia młodości, szkielety starców; geniusz; obłęd; lenistwo i jego przeciwieństwo; ten, który był fałszywy, ten, który był szczery; maska człowieka pysznego, skromność pokornego; występek uwieńczony kwiatami i niewinność zdradzona.”