„Pierwszy raz od wielu dni gwiazdy były widoczne. Była to jedna z tych chwil, gdy wznosząc oczy ku nocnemu niebu, czujemy się mali i nic nieznaczący. To napełniło mnie nadzieją. Pomyślałem sobie, że może Bóg ma więcej rzeczy na głowie niż niszczenie mojego życia.”

„Mam tylko nadzieję, że nigdy nie stracimy z oczu jednej rzeczy - że to wszystko zaczęło się od myszy.”

„Któż by kiedykolwiek w tym życiu mógł żyć, mieć nadzieję i dążności, gdyby przestrzeń nie była napełniona miłością”

„Dlaczego Bóg nie stworzył
jednej rzeczy lub zwierzęcia,
ale zawsze więcej? – pyta i stawia tezę,
że Bóg nie tworzył, ale rozdzielał:
Ziemię od Nieba, ziemię od morza,
„potwory” morskie od ptaków.”

„A co z życiem doczesnym, czy jest tam ktoś od tego? No bo ja jako pierwszy chciałbym żeby sypnął mi manną z nieba. Otworzył fundusz zapomogowy pod nazwą „Bóg człowiekowi”. Kościołów jest już dość, niech w siedem dni dom mi stworzy.”

„Lecz choćby oczy jej były na niebie, a owe gwiaz­dy w op­ra­wie jej oczu, blask jej ob­licza zaw­stydziłby gwiazdy.”

„Mój pierwszy dzwonek, to był szkolny dzwonek,
Moje pierwsze wagary z moim pierwszym ziomem,
Mój pierwszy papieros, po nim pierwszy kaszel,
Wtedy pomyślałem „kurwa, miasto jest nasze!””

„Chmury przypływają do mojego życia z innych dni już nie po to, by zrzucić deszcz lub zwiastować burzę, ale by nadać kolor mojemu zachodzącemu niebu.”

„Spodziewamy się, że znajdą się dziewczęta, które z miłości ku Bogu nie zawahają się dzielić z nami trud i czuwania nocne, nie będą się lękać wyziewów zarazy i ofiary z życia w kwiecie wieku.”

„Trzy rzeczy pozostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka.”