„Mitologia Tolkiena jest uniwersalna i w tym jej siła.”

„Mitologia umarła wraz z rozwojem nauk.”

„Oto Tatry opętane mitologią. Tu nie mają nic do roboty sprawy ludzkie.”

„nadrzędną, uniwersalną, odwieczną, ponadczasową duchową zasadą Europy, jej naturalnym ładem, zbiorowiskiem konstruktywnej siły i twórczej potęgi oraz konkretną strukturą polityczną z centralnym ośrodkiem władzy kontynentalnej”

„Co takiego jest w tym Brechcie? Lapidarność i siła wyrazu pozwalające rozprawiać się z tym światem, w którym czujemy się pokrzywdzeni. Jest w nim głęboka, uniwersalna metafora, ale i brutalność, a nawet na granicy wulgarności wyrażona prawda o świecie, jaki sami go czynimy.”

„Mitologia sama w sobie, powtarzam, jest niekoniecznie zła, a czasami wręcz bardzo przyjemna. Ogólnie biorąc, jest i tak bez porównania lepsza od propagandy. Z mitologią mamy do czynienia wtedy, kiedy człowiek wierzy we wszystko, co sam wymyślił, a z propagandą - kiedy człowiek wierzy, że inni ludzie uwierzą we wszystko co on wymyślił.”

„Człowiek zawsze potrzebuje odpowiedzi na podstawowe pytania: „Skąd pochodzę? Dokąd zmierzam?”, niezależnie od epoki, w której żyje. Bardzo często szukamy odpowiedzi, odwołując się do naszej historii. Postacie mitologicznych bohaterów reprezentują wartości, stanowiące uniwersalny kanon kultury. Oczywiście każdy ma swoją mitologię, z której czerpie na swój sposób. Dla jednych punktem odniesienia są komiksowe opowieści o superbohaterach, dla innych – klasyczne teksty w rodzaju Iliady.”

„Każdy z nas obraca rzeczywistość w opowieść. Trawi, żeby przerobić ją na książkę. To, czego doświadczamy, od razu staje się scenariuszem. Mitologia Nas.”

„Szerząca się mitologia polityczna hitleryzmu wydawała mi się tak absurdalna i niedorzeczna, fantastyczna i zabawna, że nie byłem w stanie zajmować się nią poważnie.”

„Tak, wiem, mamy słowiańską mitologię, mamy różnych Swarożyców, Swantewitów i innych Welesów. Ale mitologia owa nie sięga nas swym archetypem i nie czujemy jej projekcji na sferę marzeń. Albowiem zadbano o to skutecznie. Mitologia słowiańska tożsama jest z pogaństwem, a my, jako przedmurze chrześcijaństwa, przyjęliśmy Dąbrówkę z Czech i krzyż z Rzymu z radością i rozkoszą, z dnia na dzień, i to jest nasz archetyp. (…) Jedyny kojarzący się archetyp to owe zęby, które Mieszko kazał wybijać za łamanie postu. I to nam zostało zresztą do dziś: tolerancja, wyrozumiałość i miłosierdzie oparte na zasadzie – kto myśli inaczej, niech myśli – ale zęby trzeba mu obowiązkowo wybić. I cała prasłowiańska mitologia wyleciała z naszej kultury i z naszych marzeń niby owe zęby, wyplute z krwią.”