„Jak ubogą dziewkę chciano by Kościół luterski wzbogacić przez węzeł ślubny z kalwińskim; ale nie zawiązujcie tego węzła ponad prochami Lutra! Gotowe bowiem ożyć, a wtedy? Biada wam!”

„Niestety, zamiast się modlić, niektórzy katolicy uciekają z Kościoła, idą do zielonoświątkowych, do świadków Jehowy. Ty zadajesz im pytanie: „Czemu?” Oni odpowiadają: „Ponieważ Kościół katolicki nie ma Biblii, a protestanci mają”. Jak to? A skąd dostałeś Biblię? Kim był Luter? Księdzem katolickim, prawda? Bracie i siostro, problemem nie jest więc Kościół katolicki, ale ty i ja.”

„Apostołowie byli ubodzy i prości, a Kościół wtedy był wielki.”

„Coś wam powiem. Wiecie, czego oczekuję po tych Światowych Dniach Młodzieży w Rio? Chcę, byście poszli na ulice robić raban. Chcę rabanu w waszych diecezjach. Chcę, żeby Kościół wyszedł na ulice. Żeby odrzucił ziemską powłokę, wygodę, klerykalizm, żebyśmy przestali zasklepiać się w sobie. (…) Parafie muszą wychodzić na ulice; w przeciwnym razie staną się organizacjami pozarządowymi. A Kościół nie może być organizacją pozarządową!”

„Kościół tylko wtedy staje się Kościołem, kiedy istnieje dla tych, którzy pozostają poza nim.”

„Kości wszystkich zakochanych bez pamięci kur (i nie tylko kur) rozpadają się w proch. Tak samo jak wszystko, co żyje, oddycha i myśli sobie, że jest najważniejsze na świecie. Proch to proch, nic więcej. Nawet jeśli ten proch był pełen miłości, to co? Niczym się nie różni od prochu, który miłości nie zaznał. Różni się?”

„Nie zażywaj prochów. Prochy zmieniają cię w twoich rodziców.”

„Proch pozostaje prochem, czy się go użyje do zranienia człowieka, czy do leczenia jego ran.”

„Wcześniej wadziłem się z Panem Bogiem. Przez kilka lat nie byłem w kościele. Fascynowałem się buddyzmem. Głosem, który przemówił mi do rozsądku w kwestiach duchowych, był głos… Dalajlamy. Kiedy przyjechał do Polski, uczestniczyłem w spotkaniu z nim, które zaczął od słów: „Na początku chciałbym wam powiedzieć, że buddyzm nie jest najbliższą wam religią, w której będzie wam się łatwo odnaleźć. Naprawdę nie rozumiem, dlaczego szukacie akurat tej drogi.””

„Totalnie w nic nie wierzę, a jednocześnie głęboko w coś wierzę. Wszystkie te Jezusy ukrzyżowane, Maryje, Marciny Lutry, przykazania i w ogóle instytucja Kościoła wywołują we mnie awersję i miłość jednocześnie. Mam potrzebę nawiązania relacji i rozliczenia się wobec czegoś nade mną.”