„Jesteśmy dziećmi słońca, my – mężczyźni i niewiasty. Kochamy światło i gwar życia.”

„Kobiety są głupie, bo nie potrafią sobie pofolgować – my, mężczyźni jesteśmy po prostu lepsi.”

„Wino to światło słońca uwięzione w wodzie.”

„My, panie jesteśmy zmuszeni kochać umarłych, gdyż jesteśmy tak zajęci, że nie mamy czasu kochać kogo innego.”

„Dla mnie dzieci są jak latarnia morska – ich światło nadaje kierunek mojemu życiu.”

„Kochamy życie nie dlatego, że jesteśmy przyzwyczajeni do życia, lecz dlatego, że jesteśmy przyzwyczajeni do kochania.”

„Samotność jest jak światło bez słońca. Choćby słońce się wypaliło, zostanie jasność.”

„My, mężczyźni, nie targujemy się z naszemi sercami, jak panie. Oddajemy je całe; omotani w czary, nie pytamy, kto nas omotał, bo po co? Tylko kochamy, pragniemy posiąść, zdobyć, a jeśli spotykamy przeszkody, jesteśmy gotowi wyzwać do walki niebo i piekło!”

„Twarze naszych dzieci są coraz starsze,
chcą nami być coraz bardziej, choć coraz mniej jest to warte,
my nawet nocą szukamy słońca przez palce.”

„Bo czyż nie jest także konsekwencją teorii ewolucji, że uczestniczymy w czymś wielkim, że każda najdrobniejsza forma życia ma znaczenie w wielkiej całości? To my jesteśmy żyjącą planetą, Zosiu! To my jesteśmy wielką łodzią, żeglującą przez wszechświat wokół płonącego słońca. Ale każdy z nas jest także łódką, która żegluje przez życie z ładunkiem genów. Jeśli przewieziemy ten ładunek do następnego portu, to znaczy, że nie żyliśmy na próżno.”