„Jeśli słyszysz jakieś kłamstwo dostatecznie często, zaczynasz w nie wierzyć.”

„Dlaczego uwierzyłaś w kłamstwa, a nie wierzysz w prawdę?”

„Niezależnie od tego, jak bardzo się mylisz, nigdy nie będzie kłamstwem to, w co naprawdę wierzysz.”

„Plączą się myśli, gdy chcą w swoją sieć złapać jakieś kłamstwo.”

„Wierzysz w kłamstwa, więc ostatecznie uczysz się nie ufać nikomu oprócz siebie.”

„Człowiek dochodzi do pewnego wieku – czasami jest to piętnaście lat, czasami czterdzieści sześć – kiedy uzmysławia sobie, że kłamstwo, w które chce wierzyć, nie działa.”

„Ale kłamstwo… kłamstwo to tania ohyda, nędzne manipulowanie drugą osobą. Kłamca przygląda się spokojnie, jak ten drugi żyje w nieświadomości – jak się tym upokarza. Kłamstwo jest takie pospolite, a z drugiej strony, gdy się go samemu doświadczy – takie zdumiewające. Okłamywani żyją z wciąż wydłużającą się listą obelg, aż w końcu wy, kłamcy, zaczynacie nimi pogardzać – prawda, że tak jest?”

„Kłamstwa! Wszystko kłamstwa!”

„Odkąd zacząłem malować, miałem jakieś wewnętrzne przekonanie, że w malarstwie akademickim, realistycznym, tkwi kłamstwo, że wszystko, co widzą moje oczy, to dzban, który dopiero po rozbiciu pokazuje swoją zawartość.”

„Kłamstw kto kłamstw raz nauczony jest,
Kłamstwem kłamstwem ma skażoną krew,
Na kłamstwie swoje życie budować chce.”