„Abnegat: loża pod chmurką.”

—  Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
loża
Antoni Regulski Fotografia

Podobne cytaty

Walter Benjamin Fotografia

„Wnętrze jest dla człowieka prywatnego całym wszechświatem. Gromadzi w nim wszystko, co dalekie i przeszłe. Jego salon to loża w teatrze świata.”

Walter Benjamin książka Pasaże

Pasaże (1935), Paryż, stolica XIX wieku
Źródło: s. 39

Umberto Eco Fotografia

„Przecież prawdziwe spiski też się zdarzają. Tylko że o nich wcześniej czy później dowiadują się wszyscy. Bo kończą się fiaskiem właśnie dlatego, że wszyscy już o nich wiedzą. A kiedy kończą się sukcesem, po prostu przechodzimy nad nimi do porządku dziennego. (…) Np. loża masońska P2. (…) To był w gruncie rzeczy spisek mający na celu przejęcie władzy. Bardzo udany – połowa spiskowców jest dziś we włoskim rządzie.”

Umberto Eco (1932–2016) włoski filozof i pisarz

Wypowiedzi w wywiadach
Źródło: rozmowa Miłady Jędrysik, Wszyscy mamy paranoję, „Książki. Magazyn do czytania” nr 2/październik 2011.

„Jeden „autorytet moralny”, pan Marek Edelman, w chwili szczerości powiedział w TV, że „Solidarność” wywodzi się z Bundu, czyli partii żydowskich socjalistów. Bo najpierw był Bund, z tego KOR, a z KOR-u „Solidarność”. Z KOR-em mogę się zgodzić, ale żeby „Solidarność”? Wprawdzie wiem, że nazwał ją tak Karol Modzelewski, bo przed wojną była w Bielsku loża masońska o tej nazwie… A czy nie trzeba było zamyślić się, co miał na myśli Kardynał Tysiąclecia ostrzegając: „Pamiętajcie, aby „Solidarność” była polska?””

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Może dziś, w roku beatyfikacji Prymasa, te słowa przyniosą refleksję?
Źródło: Czy to ten sam Naród?, „Myśl Polska”, 19 marca 2001 http://www.naszawitryna.pl/jedwabne_301.html

René Lacoste Fotografia

„Na korcie trzeba za wszelką cenę być spokojnym. Zaś najlepszym sposobem zachowania spokoju jest wyłączne skoncentrowanie się na grze, nie dostrzeganie niczego innego poza piłką, przeciwnikiem i linią kortu, nie słyszenie niczego innego jak tylko głosu sędziego; należy zapomnieć nawet o publiczności. W roku 1925, grając w Wimbledonie przeciwko R. Lycettowi, gdy składałem się do serwowania, zauważyłem w ostatnim momencie, że przeciwnik odwrócił się do mnie plecami i stoi wyprostowany w pozycji na baczność. Podniosłem oczy i stwierdziłem ze zdziwieniem, że powstali z miejsc wszyscy widzowie i spoglądają w jeden punkt: na lożę królewską. Cały pochłonięty grą i meczem nie odnotowałem przybycia króla ani – bagatelka – nie słyszałem hałasu, jaki czyni 13 tysięcy widzów, gdy wstaje z miejsc!”

René Lacoste (1904–1996) tenisista francuski

Źródło: Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, red. J. Lis, wyd. I, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979, s. 69.

Pokrewne tematy