„Kiedy przychodzi śmierć, dobra tego świata tylko przeszkadzają. Nie zabierzemy z sobą niczego.”

„Kiedy człowiek się rodzi, śmierć przychodzi na świat razem z nim i ona zabiera go ze świata.”

„Zabierzcie moje życie, skoro niczego więcej nie potrafiliście mi zabrać.”

„Śmierci przyjrzałam się z bliska: śmierć to był sufit. Gdy zna się sufit lepiej od siebie samej, to się nazywa śmierć. Sufit jest tym, co przeszkadza oczom patrzeć w górę, a myślom wzlatywać w przestworza.”

„Wyszła o północy, nie unosząc niczego, co może być czymś, i zabrawszy coś, co jest kompletnie niczym.”

„Chłopcy ani niewiasty nie mają wstępu na pokład. Każdy, kto uwiedzie niewiastę i zabierze ją ze sobą na morze w męskim przebraniu, będzie ukarany śmiercią.”

„(…) śmierć własna, nawet najgłupsza, jest niczym w porównaniu z patrzeniem na cudzą śmierć. Jest niczym wobec wodospadów żalu nad sobą i własnym sieroctwem, jaki wywołuje śmierć w tych, którym póki co udało się przeżyć. Niczym wobec lęku oczekiwania na własny koniec, z jakim po śmierci kogoś bliskiego pozostają żywi.”

„Wybaczcie mi bluźnierstwo, ale nie przebaczę Bogu, że zabrał Kuttnera z tego świata tak wcześnie, w 1958 roku. To jego śmierć sprawiła, że źle wspominam ten rok. Szczególnie źle dlatego, że jego talent był specyficzny i niepowtarzalny.”

„Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać z sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia!”

„Nie znamy własnych uczuć w stosunku do ukochanych, dopóki nie zabierze ich śmierć.”