„Kiedy nastał dzień, przywołał swoich uczniów i wybrał z nich dwunastu, których nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem, (…).”

„We wsi był teatr, który dzisiaj nazwano by ludowym, poza tym na co dzień śpiewano pieśni. Moja babcia też śpiewała.”

„Przyrodę i jej prawa skrywał nocy cień.
Bóg rzekł: Newtonie, bądź. I nastał dzień.”

„Gdyby relikwii Piotra nie było w Rzymie, trzeba by je było wymyślić. Zresztą niewykluczone, że tak się stało. Naukowcy nigdy nie potwierdzili jednoznacznie, że czczone w Watykanie szczątki rzeczywiście należały do apostoła. Mamy tu do czynienia z archetypem ofiary założycielskiej. Tak jak śmierć Chrystusa na krzyżu legła u podstaw Kościoła, tak ciało Piotra nadawało moc papiestwu.”

„Kiedy usłyszałem o śmierci Piotra przez radio w samochodzie, pomyślałem, że to może być jakiś mój atak schizofrenii. To było tak nierealne. Dzień wcześniej uśmiechnięty, zdrowy, pełen optymizmu – i nagle pyk, nie ma Piotra.”

„Murzyni mówią, że na początku świata wszyscy ludzie byli jednego koloru. I nastał dzień, kiedy Bóg rzekł do Kaina: „Co zrobiłeś z twoim bratem Ablem?””

„Apostoł upomina, aby nikt sam sobie mądrym się nie udawał. Takie rozumienie o sobie szczerym jest głupstwem. Bo fundament mądrości jest: swojej nie dufać mądrości.”

„Gdy w słoneczny letni dzień masz do wyboru: siedzenie nad trygonometrią albo perspektywę koncertów, to wiadomo, że wybierzesz to drugie.”

„Było to [jego edukacja] w czasach nie tak znów zamierzchłych, gdy profesorowie używali tablic i kredy. A przecież byli mistrzami dla swych uczniów i dlatego żyją po dziś dzień w ich pamięci. Nie tak jak teraz, gdy młodzi uczeni „łby mają jak cebrzyki”, ale nie ma o nich żadnych anegdot. Bo etos: mistrz – uczeń zupełnie upadł. Wszystko zastąpiły testy i cyferki.”

„Książka jest lustrem: gdy zajrzy do niej małpa, nie odzwierciedli ona apostoła.”