„To też jakieś wyjaśnienie dla morderstwa: że wszyscy, tak czy inaczej, kiedyś umrzemy.”

„Wszyscy umrzemy, każdy inaczej wyobraża sobie ten moment, a ja wiem, że nie będzie przedpiekła.”

„Wszyscy kiedyś umrzemy. Tylko jedni wcześniej, drudzy później. Chodzi o to, żeby to odwlec. Jak najdalej…”

„Wszyscy kiedyś umrzemy. Takich nas stworzył Wszechmogący. Wybór, jaki nam pozostawił, to nie – kiedy umrzemy, ale – jak. Umrzemy, kiedy taka będzie Jego wola, i nic na to nie poradzimy, choćbyśmy ukryli się w kamiennej twierdzy. Do wyboru pozostaje, jak umrzeć. Ja postanowiłem umrzeć jak wojownik.”

„Wszyscy jesteśmy narzędziami w rękach losu, musimy jednakże postępować w taki sposób, jak gdyby było inaczej – odparła czarownica. – W przeciwnym razie pozostaje nam umrzeć z desperacji.”

„Tu i teraz ma zawsze na sumieniu jakieś tam i kiedyś.”

„Morderstwo? Nie mów mi o morderstwie. Ja wynalazłem morderstwo!”

„Nie można przeżywać tego, że się istnieje, bez świadomości, że kiedyś się umrze.”

„Przecież to tylko podludzie, którzy i tak mieli kiedyś umrzeć.”

„Wszyscy mówili, że zadawanie się z umarłymi jest niebezpieczne. Umarli mają inne potrzeby niż żyjący; inne pragnienia. Umarli są bardziej zdesperowani, niż możemy przypuszczać.”