„To była blondynka,
ten kolor włosów tak zwą…”

„Więc to tak! Mój Michał ma dziewczynę… Blondynkę… Długowłosą… Co tam włosy, można zgolić! Ale nogi… Za długie… Zbyt zgrabne… Porozpinane guziki… Włosy pieszczące ramiona, szyję… a pewnie i piersi…
Ze wstrętem pomyślałam o moim mizernym biuście. I ten kolor włosów… Jak on to mówił? Kolor jasnego piwa? Mój misio. Mój poeta. Z jakimś babsztylem o zbyt długich nogach i zbyt pełnych piersiach…”

„Ja oczywiście nie mam zamiaru udawać blondynki pięknej jak stado aniołów. Szczególnie, że ja zupełnie inny kolor włosów w ogóle…”

„Żaden kolor nie jest raz na zawsze. Kolor to ruch, jak wszystko.”

„Blondynka piękna jak anioł, nawet jeszcze piękniejsza, dwa anioły można powiedzieć. Może nawet trzy. A zresztą, co się będziemy oszczędzać, blondynka piękna jak stado aniołów.”

„Zamiast grać z Hiszpanami jak z blondynką, zagraliśmy antysiatkówkę.”

„Wspaniale jest być blondynką. Tak łatwo zaskoczyć ludzi inteligencją.”

„Blondynka: – jedno z szczytowych osiągnięć współczesnej chemii.”

„Na przemalowaną
Że jest brunetką, a nie blondynką,
Po ślubie odkrył to!… pod pierzynką.”

„Stary samochód sprawia więcej przyjemności niż długonoga blondynka!”