„Nie czytaj na głos między wierszami!”

„To naprawdę czytają moje wiersze?”

„Codziennie wybieram do czytania jeden wiersz.”

„Bóg czyta wiersze na śmierć zapomniane.”

„MŚ: Czytanie wierszy powoduje, że natychmiast zaczynam je pisać, więc wolę nie czytać, po to żeby wiersze przychodziły skądinąd.
red: Czyli skąd?
MŚ: Skądinąd. No nie wiem skąd. Skądś tam.”

„Między wierszami, mówił profesor Muller; musisz czytać między wierszami. Nie chodzi o wydrukowany tekst, który biegnie od lewej do prawej, podając czarno na białym swoją opowieść, tylko o to, co jest pomiędzy, biało na czarnym; musisz czytać spacje i pozwolić, by umysł, czasem tak oporny, zapełnił je słowami, znaczeniami i uczuciami. I właśnie w tej chwili między linijkami tekstu zaczęły się pojawiać inne słowa – słowa, które nie zatrzymywały się na papierze, lecz skądkolwiek przybywały, przenikały wprost do jego skołowanej głowy, jak gdyby książka opowiadała mu zupełnie inną historię.”

„Gdy się recytuje wiersze, zdarza się, że forma zabija treść. Poeci swoje wiersze czytają prosto, konkretnie i poezja czytana w ten sposób brzmi najlepiej. Wisława Szymborska powiedziała mi, że trzeba czytać tak, jakby się głośno myślało. Wtedy słowo nie traci swojej mocy i sensu. Ale są aktorzy, szczególnie aktorki, które same są czystą poezją. Czytają wiersze niezwykle pięknie, delikatnie.”

„W bardzo głębokim sensie czytanie dobrego wiersza to odnajdywanie go w samym sobie.”

„Nie wiem co to poezja
nie wiem, po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą.”

„Wykształcenie pozwala nam czytać pomiędzy wierszami. Doświadczenie zaś zdobywamy, gdy nie potrafimy tego zrobić.”