„Bo tamże Andromeda blisko nieszczęśliwa,
Której światłość w pozny czas nocny, niewątpliwa,
Taką ma świetną głowę, tak znaczne ramiona
I nogi, sama jasnym płaszczem ogarniona.”

„Czarny jest dla ciebie, a jasny dla mnie, to oczywiste – powiedział. – Co prawda oba prezentują się znacznie lepiej od nas, jak powiedział pewien żeglarz chirurgowi, który amputował mu nogi.”

„Rozchylałam nogi na przyjęcie rozkoszy, płynęły ze mnie miody – teraz te same nogi wykręca ból, a miody wypływają razem z krwią. Taka sama pozycja, taka sama wilgoć namiętności, ale to nie miłość, lecz umieranie.”

„Daj mi trochę ciepła
okryje się nim jak płaszczem
zarzuć mi ramiona na szyję
i z pocałunków upleć szal
– bo przecież znowu będzie zima”

„(…) odpowiedzialność zawsze jest taka sama, ale faktycznie praca przy takich filmach jak Aleksander jest znacznie bardziej trudna, technicznie i fizycznie. Nawet przy filmie o takim budżecie (około 150 mln dolarów) jak Aleksander i tak zawsze jest za mało narzędzi i czasu.”

„Zarzucają mi, że ciągle gram drani. To nie moja wina. Wszyscy chcą mnie oglądać w płaszczu z podniesionym kołnierzem, z pistoletem w dłoni i piękną kobietą w ramionach.”

„Jest prawdopodobnie znacznie zdrowiej mieć kobiety w głowie, aniżeli w ramionach…”

„Głowę można mieć i w gwiazdach, byleby czuć stale piasek pod nogami.”

„Nogi trzymaj w cieple, a zaś w chłodzie głowę.
Żołądka nie przeziębiaj – wszystko będzie dobrze.”

„Zawsze byłam sama i pewnie zawsze już będę, nawet jeżeli blisko jest jakiś mężczyzna. Dawno temu popełniłam ten sam błąd, który bez przerwy popełniają kobiety: myślą, że kiedy spotkają fajnego faceta, to od tej pory będą szczęśliwe, bo on się nimi zaopiekuje i zadba o wszystko. Dużo czasu zabrało mi zrozumienie, że to najbardziej samobójcza rzecz, którą można zrobić.”