„Mechaniczne przenoszenie spektakli teatralnych do telewizji nie ma żadnego sensu, dlatego, mając świadomość zmiany medium, staram się zastępować także sposób opowiadania z teatralnego na filmowy.”

—  Krystian Lupa

Źródło: onet.pl, 12 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kltr.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
telewizja , świadomość , sens , staranie , mienie , medium , opowiadanie , przenoszenie , spektakl
Krystian Lupa Fotografia
Krystian Lupa 11
polski reżyser teatralny 1943

Podobne cytaty

„Moją wystawą jest spektakl teatralny.”

Urszula Kenar (1947)

Źródło: „Tygodnik Podhalański”, 10 października 2002

„Telewizja nie jest dobrym medium. To coś pośredniego między teatrem a filmem. Np. adaptacje BBC, one zawsze są w połowie filmowe, w połowie teatralne. Bardzo długie sceny – jak w teatrze i bardzo interesujące efekty wizualne, zdjęcia – jak w filmie. Nie zawsze jest to szczęśliwe małżeństwo.”

Ronald Harwood (1934) brytyjski dramatopisarz i scenarzysta filmowy pochodzenia południowoafrykańskiego

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19673

Dorota Stalińska Fotografia

„Buduję swoje monodramy na trochę innej zasadzie niż inni. Dla mnie monodram to pełny spektakl teatralny – z dramaturgią, zmianą miejsca akcji, przenoszeniem się w czasie, zmianą kostiumu. Wszystko to, co dzieje się w teatrze. Przy czym mam do dyspozycji tylko siebie.”

Dorota Stalińska (1953) aktorka polska

Źródło: „Film” nr 35, 1980

Bryan Cranston Fotografia

„Szufladkowanie: aktor teatralny – aktor filmowy – aktor telewizyjny – nie ma już racji bytu. Wszyscy jesteśmy aktorami, wszyscy szukamy ciekawych pomysłów. Jeżeli są one w telewizji, to dlaczego nie iść właśnie tam?”

Bryan Cranston (1956) amerykański aktor i reżyser

Źródło: Dagmara Romanowska, Bryan Cranston: milioner wagabunda, film.onet.pl, 31 lipca 2013 http://film.onet.pl/artykuly-i-wywiady/bryan-cranston-milioner-wagabunda/mrvnk

„(…) muzyka w teatrze to tylko pewien rodzaj kontrapunktu. I rzeczywiście pod tym względem soundtracki do filmów, czy muzyka teatralna, nie są samodzielnymi utworami. Są niepełne, ubogie. Nie widzę sensu, aby ktoś przychodził na koncert i słuchał na nim mojej muzyki teatralnej. Niech przyjdzie na spektakl, wtedy dostanie pełny obraz.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

Jan Englert Fotografia

„Twierdzę megalomańsko, że umiem robić spektakle telewizyjne, nie boję się telewizji. Natomiast teatru ciągle się uczę, nie mam gotowych rozwiązań, nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem reżyserem, który ma własny styl teatralny.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 2 kwietnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/roin.htm

„Nie wierzę w specjalizację „kompozytor muzyki teatralnej”. Nie widzę sensu takiego szufladkowania, bo wiem, że gdybym pisał tylko muzykę teatralną, to w pewnym momencie zatrzymałbym się zawodowo.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

„Jestem reżyserem teatralnym. Wycieczki w stronę telewizji to dla mnie wyłącznie przygoda. Nie chciałbym zmienić profesji. Telewizję uważam bowiem za medium „podejrzane”: montaż, ustawienie światła, dobry operator mogą zdziałać cuda. Reżyser zbytnio uzależniony jest od technologii. Kręcenie teatru telewizji to „upiorna” robota. Wszyscy się szalenie spieszą…”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 21 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/promocyjnat.htm

Bruno Coulais Fotografia

„Nie lubię oglądać filmowej kuchni. Świadomość planu odbiera mi przyjemność z oglądania filmu. Dlatego staram się nie pojawiać na planach filmów, do których piszę muzykę.”

Bruno Coulais (1954)

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13814

„Nie miałem określonego wzorca teatralnego czy filmowego. Mama i siostry uwielbiały chodzić do letniego kina i często zabierały mnie tam ze sobą. U jednego z sąsiadów odbywały się projekcje tzw. filmów z puszki, chętnie je oglądałem.”

Jan Monczka (1956)

Źródło: Tomasz Gawiński, Mogę już grać ojców, „Angora”, 17 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115206.html

Pokrewne tematy