„Zespół to ogromna siła studentów kończących szkołę teatralną: dobrze się poznali przez lata, grają dyplom. Ale za chwilę rozjadą się po teatrach w całej Polsce, będą osamotnieni i ich szlachetność szybko się rozproszy, a w jej miejsce zacznie wdzierać się zwątpienie, znudzenie i rutyna.”

— Wojciech Błach

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 16 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/seatt.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

siła , student , miejsce , zespół , rutyna , grać , ogromny , zwątpienie , dyplom , szlachetność , teatr , za chwilę

Wojciech Błach 7

polski aktor 1972

Podobne cytaty

„Kończąc studia wybrałem się na spektakl do jednego z warszawskich teatrów, gdzie właśnie grano sztukę obsadzoną lata temu. Dyrektor teatru szedł ze swoją partnerką i nagle mnie zauważył. Szybko odchodząc powiedział głośno – „chodźmy stąd, bo zaraz studenci zaczną mnie prosić o pracę.””

Marcin Czarnik (1976) polski aktor

Źródło: Niegwiazdorski Marcin Czarnik, październik 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1497.html

„Skończyłem szkołę teatralną, a właściwie gram same musicale.”

Mariusz Czajka (1961) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Ciechanowski”, 11 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/30lat.htm

„Wydaje mi się, że kończąc szkołę teatralną, już wówczas zdawałem sobie sprawę z tego, że gdybym wyjechał za granicę, to nie po to, aby grać. Musiałbym być kimś innym, a to nie wchodziło w rachubę. Chciałem być aktorem i pracować w określonej materii, którą jest m. in. język.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005
Źródło: Wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/swiadomoscj.htm

„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

o swoim mężu.

„Często z bratem przesiadywaliśmy na próbach (…) teatru (…). Dość szybko okazało się, że – nie wiadomo kiedy – nauczyliśmy się na pamięć wszystkich granych tam tekstów. Najlepiej zapamiętałam Trojanki.”

Ida Bocian (1976)

Potrafiliśmy też zagrać niemal całe Wyzwolenie Witkacego. Swoją pierwszą profesjonalną rolę na scenie zagrałam w wieku około 4 lat. To była Gridianna z Kieszonkowych przygód, bajki autorstwa Bułata Okudżawy. Przebrana w marynarskie ubranko mówiłam tylko jedno zdanie, ale pamiętam, jaka byłam przejęta. Odgrywane przez nas, wówczas pięcio – i trzyletnie dzieci, scenki ze spektakli stały się ulubionym elementem wszelkich domowych imprez. Granice były dla mnie bardzo płynne: teatr był zabawą, zabawa była teatrem.
Źródło: Magdalena Hajdysz, Ida Bocian: Teatr w genach, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 197, 25 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122584.html?josso_assertion_id=FE2507BAA8A143AC

„Uwielbiam Polskę. Poznałam ten kraj w czasach, gdy niczego tam nie było. Ogromne wrażenie robi na mnie to, jak szybko się zmienił.”

Emmanuelle Seigner (1966) aktorka francuska

w wywiadzie udzielonym francuskiej prasie.
Źródło: „Forum”, 8 lutego 2010

„Kiedy ja zdawałem do szkoły teatralnej, to było nas na jedno miejsce 12 osób, a teraz jest 40. Zupełnie tego nie rozumiem, tym bardziej że szkół aktorskich jest wiele. Dzisiejsi studenci aktorstwa wiedzą, że nie muszą być aktorami.”

Jan Prochyra (1948–2015) aktor polski

Źródło: „Angora” 29/03 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bratl.htm

„Miałem w życiu wielkie szczęście, że zacząłem bywać późno w teatrze, właściwie dopiero będąc studentem szkoły teatralnej w Krakowie. Ale chodziłem od razu na przedstawienia najwybitniejsze, które realizowali wtedy Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda.”

Wiesław Komasa (1949) polski aktor

Źródło: Rozmowa z Wiesławem Komasą http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wkomasa.htm

„Miejsce Ruchu bardzo mnie dziwi. Jak popatrzymy na ostatnie kilka meczów, to widzimy ogromną huśtawkę formy, jaką ten zespół prezentuje.”

Rafał Ulatowski (1973) polski trener piłkarski

Źródło: Rafał Ulatowski: Ruch jest faworytem, jeżeli zagra na swoim poziomie, sportslaski.pl, 13 kwietnia 2013 http://www.sportslaski.pl/rafal-ulatowski-ruch-jest-faworytem-jezeli-zagra-na-swoim-poziomie,sport-slaski,44076,info.html

„(…) z telewizji dostaję propozycje tak banalne, że aż mnie to boli, wzbudza irytację. Nie po to harowałem 9 lat w szkole baletowej, 4 lata w teatralnej, a potem 10 lat ciężko pracowałem w teatrze, grając mnóstwo bardzo trudnych, skomplikowanych postaci, żeby dla decydentów najważniejsze było to, jak wyglądam. Nikt nie zada sobie trudu, żeby zobaczyć mnie w teatrze w roli psychopaty, żołnierza czeczeńskiego czy męskiej prostytutki. W teatrze gram role charakterystyczne, nie amanckie.”

Kamil Maćkowiak (1979)

Źródło: Bohdan Gadomski, Tańczyć rzeczy straszne, „Tygodnik Angora” nr 8, 26 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133426.html

Tematy

Wojciech Błach 7

Podobne cytaty

Pokrewne tematy