„Dla mnie Tatry to nie teren dotykalnej penetracji, mówiłem ci już wielokrotnie; to obszar wyobraźni. Ja je najlepiej widzę nocą. A wędruję po nich ustawicznie przez całą dobę. Deptanie pozostawmy prostaczkom.”

„Wydaje mi się, a nawet jestem pewien, że Tatry są jedynym miejscem na kuli ziemskiej, gdzie mamy do czynienia z osobistą aktywną interwencją boską. Może więc na tym obszarze wyraża się w taki sposób młodość niedojrzała świata?”

„Czego się boisz najbardziej? – szepcze głos. – Zamknij oczy i wyobraź sobie najczarniejszy strach. Widzisz? Czujesz? Najgorszą udrękę dostępną wyobraźni?
– Tak – mówię po dłuższym milczeniu.
– Dobrze. A teraz wyobraź sobie coś gorszego, znacznie, znacznie gorszego…”

„W wyrównanym terenie zajmuj pozycje zapewniające łatwość manewru, utrzymując wyższe obszary z prawej strony tyłów, niższe – przed sobą, a najwyższe – za sobą.”

„Najlepiej prawią kazania ci, którzy nie wierzą w to, co mówią.”

„Uczyniwszy wszystko tak, jak potrafimy najlepiej, mamy pozostawić wszystkie wyniki Bogu.”

„Wyznaję Ci – i nie muszę się z tego powodu rumienić – że kocham język Anglosasów. Tak – kocham ten wspaniały język. Oczyma wyobraźni widzę go w całym jego promiennym pięknie – i ze wstydem milknę.”

„Naszym obowiązkiem jest przyjmowanie uchodźców. To nie tylko kwestia tego, że wielokrotnie byliśmy w podobnej sytuacji ale także wartości, które wyznajemy. Nie możemy pozostawić samym sobie ludzi, którzy przez wojnę i prześladowania muszą uciekać z domów.”

„Ci, którzy nie powinni mówić, mówią. A ci, którzy mogliby nie powiedzieć, nie mają nic do powiedzenia.”

„Widzisz, posiadanie kobiety z dzieckiem jest tak absorbujące i zabijające inne uczucia, że nie możesz sobie wyobrazić, jak ustawicznie odczuwam potrzebę, aby się od tego uwolnić.”