„Nikogo nie interesuje nigdy to, co mówi reakcjonista. Ani wtedy, kiedy to mówi, bo wówczas wydaje się to absurdalne – ani po kilku latach, bo wówczas wydaje się to oczywiste.”

„Rozum jest obecny tylko wówczas, gdy ludzie mówią ze sobą.”

„Kiedy reakcjonista mówi o „nieuchronnej restauracji”, to nie należy zapominać, że reakcjonista liczy w tysiącleciach.”

„Tak całkiem poważnie, zawsze robi na mnie duże wrażenie, kiedy mężczyzna potrafi dostrzec w kobiecie coś, czego nie zobaczyli w niej inni. Gdy doskonale wie, że te, a nie inne słowa wydają się jej prostackie, że nie trzeba jej pytać o to czy tamto, skoro to czy tamto wydaje się takie oczywiste, że wreszcie, nawet gdy na niego nie patrzy, ma stuprocentową pewność, że gdy tylko odwróci głowę, napotka jego spojrzenie. I fajnym afrodyzjakiem jest jeszcze to, że gdy mężczyzna mówi „kocham”, to nigdy się przy tym nie uśmiecha i tylko wtedy jest naprawdę serio.”

„Ludzie dzielą się na tych, którzy kłamią i na tych, którym tylko wydaje się, że mówią prawdę.”

„(…) czasami człowiekowi wydaje się, że wiatr coś mówi, zwłaszcza w nocy.”

„Upadek Republiki Weimarskiej daje dziennikarzom ponadczasową lekcję: jeśli czyjeś słowa wydają ci się absurdalne, przesadzone, zbrodnicze, nawet samobójcze, to jeszcze nie znaczy, że oni tego nie mówią na serio. Kiedy grupa ekstremistów głoszących skrajne hasła obejmuje władzę, należy zakładać, że chce zrobić dokładnie to, co mówi, i skorzysta z okazji.”

„Niejeden, komu się wydaje, że umie mówić, po prostu nie umie milczeć.”

„(…) ludzie często mówią i robią różne rzeczy, ponieważ wydaje im się, że inni tego od nich oczekują.”

„Walką z AIDS zająłem się w latach 80. po tym, jak zmarło na tę chorobę siedmiu moich przyjaciół. Mówiłem publicznie o AIDS, co wówczas było szokujące nawet w kraju tak tolerancyjnym jak Szwecja. Wyzwolenie gejowskie pozornie miało już wtedy miejsce, ale pod powierzchnią kłębiły się uprzedzenia. AIDS pokazało wtedy wszystkim, ile jeszcze jest do zrobienia. AIDS był dla gejów Holokaustem i jedyni ludzie, którzy potrafili wówczas zrozumieć, przez co przechodziłem, to starzy Żydzi. A więc ludzie, którzy przeszli przez obozy w Europie Wschodniej, którzy stracili wszystkich znajomych i całe rodziny, którzy nie mogli nawet powrócić do miejsc z dzieciństwa.”