„Przecież to tylko podludzie, którzy i tak mieli kiedyś umrzeć.”

„Nie chciałabym, żeby bolało, gdy się umiera. Natomiast mocno wierzę w życie pozagrobowe. Ktoś kiedyś powiedział, że tych znajomych, którzy umarli, jest coraz więcej. I przecież oni tam czekają na nas. Spotkanie jest tylko kwestią czasu. Ale chciałabym jeszcze pożyć.”

„To też jakieś wyjaśnienie dla morderstwa: że wszyscy, tak czy inaczej, kiedyś umrzemy.”

„Wszyscy kiedyś umrzemy. Takich nas stworzył Wszechmogący. Wybór, jaki nam pozostawił, to nie – kiedy umrzemy, ale – jak. Umrzemy, kiedy taka będzie Jego wola, i nic na to nie poradzimy, choćbyśmy ukryli się w kamiennej twierdzy. Do wyboru pozostaje, jak umrzeć. Ja postanowiłem umrzeć jak wojownik.”

„A przecież kochałam tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.”

„Byłe zakonnice traktuje się przecież jak umarłe. Można się za nie modlić, ale na pewno się o nich nie rozmawia.”

„Słyszałeś kiedyś skargę umarłego? -zapytała.
– Nie, doña Eduviges.
– Tym lepiej dla ciebie.”

„Umrę ci kiedyś
Oczy mi zamkniesz
i wtedy swoje
smutne, zdziwione
– bardzo otworzysz…”

„Nic nie może przecież wiecznie trwać,
za miłość też przyjdzie kiedyś nam zapłacić.”

„Kiedyś chciałem umrzeć młodo jak Jim Morrison, ale z czasem zacząłem patrzeć na to inaczej…”