„W każdym razie nie utyłem do tego stopnia co Shawn Kemp. Gdy zobaczyłem jego zdjęcie w jednym z magazynów, to nie mogłem go poznać.”

„Życie zawsze wychodzi nam naprzeciw z zaproszeniem: „Chodźcie, zobaczycie, jak cudownie jest żyć.” A co my robimy? Cofamy się i robimy mu zdjęcie.”

„Jeśli poznasz, o czym w czasie modlitwy najczęściej myślisz, wtedy zobaczysz, co jest dla ciebie skarbem.”

„Zdjęcie to wyrażanie wrażeń. Jeżeli piękno nie będzie istnieć w nas samych, to jak w ogóle będziemy mogli je zauważyć?”

„Z Chopinem zaprzyjaźniłam się do tego stopnia, że mojemu mężowi – pianiście – powiedziałam (…), że gdybyśmy żyli w czasach Chopina, to miałby konkurencję. Bo rzeczywiście zobaczyłam w tym wielkim kompozytorze faceta z krwi i kości, naprawdę wspaniałego mężczyznę, ciekawą osobowość, człowieka, który mógł się podobać, w którym można się zwyczajnie zakochać. To było dla mnie odkrycie, bo Chopin kojarzy się z takimi pojęciami jak: wielki kompozytor, gruźlica, problemy, emigracja, tęsknota, dramatyczne i smutne utwory. A ja nagle zobaczyłam, że to był mężczyzna naprawdę ciekawy, interesujący, dowcipny, taki który mógł porwać, mógł się podobać, mógł powodować różne emocje.”

„Może z czasem zobaczymy rzeczy, których jak dotąd, nie możemy sobie wyobrazić.”

„Nie mówcie: Należałoby w to wejść, żeby zobaczyć to od środka. Otóż istnieją rzeczy, które dają się lepiej poznać akurat wtedy, gdy nie są widziane od środka.”

„Naszym zadaniem jest wyedukować całe ich [uczniów] osobowości, aby mogli sprostać przyszłości. My możemy tej przyszłości nie zobaczyć, ale oni zobaczą i naszym zadaniem jest pomóc im coś z niej zbudować.”

„Pamiętam, że gdy po raz pierwszy zobaczyłem Na nabrzeżach wbiło mnie w ziemię. Nie mogłem wyjść z kina, musiałem zobaczyć film jeszcze raz, natychmiast. Nigdy nie widziałem czegoś podobnego. Nie mogłem w to uwierzyć.”

„Fanka: Czy mogę prosić o zdjęcie? Bardzo mi na tym zależy
Daniel: A co ja mam zdjąć?”