„Szczęśliwi bywają pyszni, a biedni dążą do jeszcze większego upokorzenia siebie samych.”

„W zachwycie nad samym sobą stracisz z oczu cel, do którego dążysz.”

„Prawdziwym wyzwaniem jest zrozumienie życia duchowego biednych, upokorzonych i pokrzywdzonych ludzi, których Zachód wykluczył ze swojej wspólnoty.”

„Jedynie dążenie do odkupionej duchowej natury, do bezgrzeszności, czy to na tym świecie, czy po śmierci, można uznać za czyste i nieskazitelne duchowe poszukiwanie samego siebie.”

„Bez upokorzenia nie ma zjednoczenia. Póki człowiek myśli, że jest coś, nie może płonąć miłością przemieniającą, nie może być ubóstwiony, zjednoczony z Tym, który jeden „Jest”, a poza Nim wszystko, co jest, nie jest ze siebie. I ze współmieszkańcami tak w cichości się zachować, jakby mnie nie było.”

„Każdy dąży do tego samego, mimo to wiele jest wersji historii.”

„Pracuję nocą. Śpię po cztery godziny, czasem w ogóle. To wynika z pedanterii i ciągłego dążenia do doskonałości w pracy. Wyciskam z siebie wszystko. Zdecydowanie w domu bywam gościem. To już się nie zmieni. Muzyka to moja miłość.”

„Tam dopiero w pełni objawia się szatan, gdzie niszczenie nie ma poza sobą innego celu, okrucieństwo dla okrucieństwa się spełnia, upokorzenie dla upokorzenia, śmierć dla śmierci, cierpienie bez celu – albo gdzie cel jest tylko wtórnie przybraną maską racjonalizującą głód niszczycielski.”

„Musimy spytać samych siebie, czy medycyna ma pozostać humanitarną i budzącą szacunek profesją, czy też nową, bezosobową nauką, która dąży raczej do przedłużania życia niż ograniczania ludzkiego cierpienia.”

„Jeśli człowiek pragnie być szczęśliwy, powinien nie tylko dążyć do szczęścia własnego, ale również do szczęścia społeczności, do której należy i do szczęścia bliźnich, którzy ją tworzą.”