„Samotność u kresu istnienia i na jego początku jest nieco do siebie podobna w ciężarze nieproporcjonalnym do sił. Małe dziecko jest jeszcze za słabe, starzec jest już za słaby, by ją bez szwanku psychicznego unieść.”

„Ciężar obowiązku czujemy w stosunku proporcjonalnym do braku miłości.”

„Tęgi chłop, co lekką ręką łamie sztaby, względem baby jest, tak jak dziecko, całkiem słaby.”

„Kobieta lepiej rozumie dziecko niż mężczyzna, ale psychicznie mężczyzna jest bardziej podobny do dziecka.”

„Albowiem układacze formułek nie chwytają prawdy o człowieku. Mylą formułę, która jest jak płaski cień cedru, z samym cedrem, który ma trzy wymiary, posiada ciężar, barwę, chmary ptaków w gałęziach i listowie – a to wszystko nie da się wyrazić, gdyż nie uniosą tego słowa słabe jak powiew wiatru… Albowiem mylą oni formułę, która oznacza, i przedmiot oznaczany.”

„Małżeństwo nie jest kresem samotności. Najgorsze chwile samotności poznałem dopiero ożeniwszy się.”

„Wszystko, co się teraz dookoła dzieje, robi się w imię człowieka, w obronie słabych, dla dobra kobiet i dzieci. (…). Kiedyś dzięki temu będzie lepiej (…).”

„Starzec i pijany są po dwakroć jak dzieci.”

„Samotność jest niezbędna dla zdrowia psychicznego.”

„Szachy naprawdę są podobne do boksu, choć może się to wydawać mało adekwatne porównanie (śmiech). Przecież już szachownica swoim kształtem przypomina ring. W obu przypadkach decyduje strategia, przygotowanie, początek walki. W boksie podobnie jak w szachach trzeba planować kilka kroków do przodu. Trzeba szukać słabych stron rywala i umieć je wykorzystywać. Bardzo lubię szachy i dużo w nie gram. Także moje dzieci. Z bratem toczymy nawet całodniowe szachowe batalie. Bardzo to lubię.”