„oliwkowe góry jak błagalne dłonie
zastygłe w modlitwie
krok za krokiem
z westchnieniem
słowa ulatują w przestrzeń
słońca i mgły”

„To tylko krok, by pomyśleć i się cofnąć,
Zatrzymać w gardle słowo, które może kogoś dotknąć.”

„Architektura jest muzyką w przestrzeni, niejako muzyką zastygłą.”

„Najsilniejszy jest zawsze ten, kto umie złożyć dłonie do modlitwy.”

„Do zakochania jeden krok, jeden jedyny krok, nic więcej.”

„Trudno iść krok w krok, gdy się idzie noga za nogą.”

„Im bardziej kochałam, tym więcej lękałam się: gdy słyszałam w nocy obce kroki, wstrzymywałam oddech. Zmieniałam się (sic!) w słuch. Wciąż ogarniał mnie strach, że mogą je wykryć i spalić w obozie zagłady, skąd wiatr przynosił mdły, słodkawy zapach spalanych ciał. Stałam się jedną nieustanną modlitwą. Słowa są za słabe, by oddać tragedię moich przeżyć. Dzisiaj wydaje mi się, że to, co się stało, jest snem.”

„Ich obecność była jego odwagą, to ona sprawiała, że był w stanie robić krok za krokiem.”

„Czas krok po kroku nam zmienia
Gorycz pamięci w słodycz zapomnienia.”

„Innego szczęścia nie będzie:
W dotykaniu powietrza, którym oddychasz,
W trzymaniu się za słowa,
W tańcu, jakbyśmy nigdy nie pomylili kroków (…).”