„Siedzę przy oknie zasnutym mgłą mijającego życia.”

„Wszyscy jesteśmy więźniami, ale jedni siedzą w celach z oknami, inni w celach bez okien.”

„Zapomnieli, jak mówi się niewypowiedziane dotąd słowa, i coś dławiło ich w gardle. To „coś” to były ich serca, ich ciała, ich zakochane dusze, ich łzy, ich śmiech, który wyrywał się na wolność. Nadchodził kres czekania bez końca, martwych godzin, smutnej samotności. Znikły poranki zasnute nieprzyjemną mgłą, noce przepełnione koszmarnymi snami, nicość życia bez sensu, strach przed śmiercią, zaciekła walka o pamięć, ciągłe borykanie się z zapominaniem. Wszystko sprawił boski cud, że byli razem.”

„Raz byłem u niej z kotkiem na ręce
Siedziała w oknie w białej sukience
I paluszkami drażniła kotka:
Pieszczotka!”

„Nie wiem, jak długo siedziałem na krześle patrząc przez okno na pustynię, ale w końcu dusza zaczęła powoli wypełniać ciało.”

„Miłość jest mgłą, która wytwarza się w głowie. Jeśli owa mgła opada na dół – na serce – następuje pogoda życia; jeśli pozostaje w głowie – pada deszcz łez.”

„Siedzimy odseparowani, zamknięci w czterech ścianach, w których tkwią okna technologiczne donoszące o świecie w sposób wysoce selektywny. Uprawiamy życie społeczne na odrębnych wyspach.”

„Co jest piękniejszego na świecie, niż siedzieć przy otwartym oknie i patrzeć na naturę, słuchać jak ptaki śpiewają, czuć słońce na ustach i mieć w ramionach kochanego chłopaka?”

„Noc za oknem cicho się skrada –
i tak się zaczyna ballada:
przy oknie siedzi – w tej balladzie –
dziewczyna, która karty kładzie,
lecz czy mogą powiedzieć wróżby,
kiedy chłopak wróci ze służby? (…)
Każda gwiazda, co w niebie miga –
jest podobna do jego MIG-a,
Każda gwiazda, co w niebie błyśnie
jej chłopakiem jest, oczywiście!…”

„Kobiety w decydujących chwilach życia zawsze podchodzą do okna i gdzieś przez nie w przestrzeń patrzą.”