„Pewnie teraz wszyscy, żeby ochłonąć, pójdą, że tak powiem, na jednego.”

„Wydaje mi się, że nie zadają sobie pytań ci, którzy w swoim mniemaniu osiągnęli wszystko. Chociaż z drugiej strony myślę, że i do nich w pewnym momencie dotrą pytania związane z tym – gdzie jedziemy? Właśnie wszyscy odbywamy tę wspólną podróż. Nie powiem gdzie, ale powiem, że do…”

„W każdym małżeństwie występuje ten problem: pewnych rzeczy nie można powiedzieć, a potem wbrew jednej i drugiej stronie tajemnice urastają do nieba.”

„Gdybym naprawdę powiedział to wszystko, co chcę powiedzieć, dopiero wtedy wszyscy by mnie znienawidzili.”

„Pamiętam jak jednego dnia wróciłam z przedszkola… powiedziano mi, że to przedszkole. Potem dowiedziałam się, że pracowałam w fabryce przez dwa lata… Zawsze nad tym myślałam, było tam bardzo gorąco i wszyscy byli starsi ode mnie, ale skąd miałam wiedzieć?”

„Bo co ci powiem, wszyscy – jedni mniej, inni więcej – mamy w zapasie morze łez, aby wylewać je w ciągu życia, istna fabryka, logiczne, i jeśli nie wylejesz ich w swoim czasie, to wypłaczesz je potem, nie ma rady.”

„Wszyscy uciekamy od śmierci, ponieważ nie wiemy, co powiedzieć osobie, która umiera.”

„Powiedzieć tylko, że praca to grzech, wnet wszyscy zaczną ją kochać.”

„Nadszedł czas prawdy. Już czas, by wam powiedzieć, kim jesteście. To nie jest miasto, to nie może być miasto. Wszyscy, spójrzcie na siebie – wraz w waszą obłudą, źle funkcjonującą kanalizacją i domami z sekretnymi wejściami, wszyscy szpiedzy i mordercy jesteście jedną wielką ptasią kupą i niczym więcej!…”

„Muzyka jest jedną z form, by coś ludziom powiedzieć.”