„O wiele łatwiej jest nakręcić filmik z oczywistą tezą publicystyczną. Taki, który trafia wyłącznie do intelektu widza, ale nie porusza jego emocji. Ja uważam, że uruchomienie emocji widza w filmie dokumentalnym decyduje o tym, że mamy do czynienia ze sztuką, a nie tylko z publicystyką. Trzeba poświęcić czas na dokumentację, trzeba się dowiadywać, znajdować formalne pomysły, by człowiek przed ekranem zainteresował się tematem. Trzeba włożyć mnóstwo pracy, bo rzeczywistość rzadko jest jednoznaczna.”

— Andrzej Fidyk

Źródło: „Polityka” nr 51/2009

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

rzeczywistość , czas , pomysł , temat , emocja , praca , zainteresowanie , człowiek , wiele , formalny , dokumentacja , intelekt , teza , uruchomienie , mnóstwo , widz

Andrzej Fidyk 5

reżyser dokumentalista 1953

Podobne cytaty

„To w ogóle jest wyzwanie, nakręcić film, który będzie zabawny od pierwszej do ostatniej sceny. Realizacja komedii to jedno z najcięższych zadań dla reżysera. Ale, co ciekawe, im trudniejszy temat, tym prościej rozbawić widzów. Ponieważ publiczność bardziej nastawia się na emocje. Dlatego uważam, że wyzwania pod wieloma względami ułatwiają pracę.”

Judd Apatow (1967) amerykański scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Judd Apatow specjalnie dla Stopklatki o „Funny Poeple”, współpracy z Kamińskim i humorze kloacznym, stopklatka.pl, 22 września 2009 https://archiwum.stopklatka.pl/news/judd-apatow-specjalnie-dla-stopklatki-o-funny-poeple-wspolpracy-z-kaminskim-i-humorze-kloacznym-150101,wiecejNewsow,2

„Ludziom zawsze bardziej podoba się prosty serial niż ambitne kino. Z serialem można się szybciej i łatwiej utożsamić. Poważne kino zmusza do zadumy, refleksji, a czasem skrajnych emocji, które potrafią widza wyczerpać. Kino, teatr i literatura to sztuka tworzenia rzeczywistości, a nie jej odtwarzania. Kino ambitne to sztuka wyrafinowana i elitarna. Nie dla wszystkich. Jeżeli kogoś zainteresuje, to bardzo dobrze, a jak nie, to nie.”

Kinga Preis (1971) polska aktorka

Źródło: Kinga Preis: Wolę kino ambitne, PAP, 9 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112571.html

„Pewien nauczyciel aktorstwa mawiał, że mamy rzeczywistość i tak zwaną rzeczywistość stołu kuchennego. Na przykład teraz, rozmawiamy sobie przy stole, ale gdyby to się działo na scenie, widzowie z ostatniego rzędu niewiele by zrozumieli. Jak więc przełożyć moment taki jak ten na język teatru, aby nawet widz z ostatniego rzędu wiedział o co chodzi? Z pomocą przychodzi technika aktorska. Nie możesz chować twarzy, musisz pokazywać swoje emocje. Lubię kiedy moje emocje na scenie narastają, od takie naturalnej sytuacji do prawie przerysowanych. W filmie jest inaczej. Tam właśnie starasz się grać oszczędnie, kameralnie.”

Daniel Okulitch (1976)

Źródło: „Zawsze podróżuję z biczem”. Daniel Okulitch o śpiewaniu, aktorstwie i lżejszej stronie opery, Tokfm.pl, 31 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108549.html#

„Obserwowanie to dla mnie za mało. Widz powinien uwierzyć w ten świat, który kreuję na scenie. Ja danemu bohaterowi użyczam emocji, a z widzem się nimi dzielę. Dopuszczam go do mojego świata. Oddaję część własnej intymności. To chyba jakaś forma ekshibicjonizmu. Nie mówię: „widzu, widzu, mój bohater tak cierpi, przyjrzyj się”. Ja udzielam mu tego cierpienia, tych emocji. Widz nie może wyjść obojętny z teatru. Nie może powiedzieć „fajnie było.””

Błażej Peszek (1970) polski aktor

Może być wściekły, ale musi być poruszony.
Źródło: Natalia Sokólska, Dajcie mi rząd dusz!, „Magazine TOUCHÉ”, grudzień 2012 http://issuu.com/touche_magazine/docs/touche_grudzien2012/20