„Przestało istnieć życie aktorskie, które kiedyś ogniskowało się wokół SPATIF-ów, aktorskich restauracji.”

„Kiedyś zapierała się, że jest to ostatnia rzecz, którą chciałaby w życiu robić. Wszystko zmieniło się, kiedy skończyła 16 lat i uparła się, że będzie zdawać do szkoły aktorskiej.”

„Zrozumiałem, że choć przestało istnieć wszystko poprzez co znałem siebie, nawet moje ciało czy samo to życie, to nie przestałem być w pełni świadomy!”

„Chyba dlatego, że pracowałam kiedyś w chińskiej restauracji.”

„Ja zawsze kochałem ludzi i to stworzyło wokół mnie dobrą atmosferę. Spora tu zasługa mojej żony Haliny Machulskiej. Wtedy z przyjemnością się pracuje. Choćby szkoła czy ognisko aktorskie, które stworzyliśmy z dzieciakami – wszyscy zawsze czuli się tu jak w domu. Czasem to nie był ich drugi dom, ale pierwszy.”

„Istnieje coś takiego jak „aktorskie BHP”. Oznacza ono zapalenie się czerwonej lampki, gdy stoisz „za blisko”. Czasem masz do czynienia z takim napięciem, takimi emocjami, że… nie dajesz rady. Później – gdy zostajesz z tym wszystkim – musisz coś z tym zrobić… zrzucić to z siebie.”

„Firma, która nie istnieje w Internecie, za pięć lat przestanie istnieć w ogóle.”

„W tej chwili teatr znajduje się na niebezpiecznym i nieprzyjemnym zakręcie. Ta biologia, obscena, brutalność… Nie żeby mnie to gorszyło, bo mnie już nic nie jest w stanie zgorszyć, ale nie akceptuję tego. Teatr, do którego wstępowałem, to był wspaniały świat. Wtedy liczyły się przede wszystkim wielkie kreacje aktorskie. Dziś już takie zdarzają się rzadko. Teraz kładzie się akcent na inscenizację i filozofię, która ma się do teatru nijak. To zaczyna górować i osłabiać środki aktorskiego wyrazu.”

„Życie jest zmianą. Jeśli przestaniesz się zmieniać, przestaniesz żyć.”

„Wpierw przestał istnieć las – przeżyli go zbieracze.”