„Bóg ukazuje ci twardy krzyż i chce cię wprowadzić na trudną ścieżkę pokuty, ale czyni to dla dobra twego zbawienia.”

„Pokutujesz, myśląc z bólem o zniewagach wyrządzonych Bogu. Pokutą jest być wytrwałym w dobrym; pokutą jest zwalczanie swoich wad.”

„Boże, jeśli ci, którzy grzechów nie mają, o przebaczenie prosić Cię mają, to ci, którzy są grzeszni, co oni robić mają?”

„Jest bardzo trudno szukać Boga, który nigdy się nie ukazuje.”

„Pamiętaj: nie należysz już do siebie. Jesteś ofiarą. A więc, przez wzgląd na miłość i dla dochowania wierności swojemu posłannictwu, nie pobłażaj sobie. Każda pokuta to odjęcie jednej rany twojemu Bogu – ty otrzymujesz ją za Mnie. Każda pokuta to światło, które zapala się w jednym sercu. Ja odejmę ci pokutę, kiedy uznam, że wystarczy cierpienia, i włożę ci w rękę palmę. Tylko Ja. Jestem twoim Panem.”

„Jeżeli naprawdę pozbędziesz się wszystkiego i opuścisz wszystko dla Boga, to co Ci ludzie mogą zrobić? Boga Ci nie odbiorą, Nieba przed tobą nie zamkną, do piekła cię nie wtrącą, jeżeli sam tam iść nie zechcesz. Nawet nie wyrzucą cię z kuli ziemskiej.”

„Dzięki ci Boże. Nawet jeśli zesłałeś mi złudzenie, jestem Ci za nie wdzięczny. Ale nie, złudzenie jest grzechem, a Ty nie wodzisz na pokuszenie sługi Twego. Oddaję się Twojej opiece.”

„Krzyż i Męka Zbawiciela ma być środowiskiem, przy którym skupić się mamy, wielbiąc Chrystusa Pana wzgardzonego, wyniszczonego dla nas. Starajmy się odpłacać choć w cząsteczce za Jego miłość i mękę. Najśliczniejszy i najmilszy dla nas po miłości Bożej powinien być krzyż Chrystusowy, cierpienie, pokuta, oddanie się panu Bogu na wszystko, na zawsze, bez żadnych zastrzeżeń. Cierpieć mamy bardzo wiele na każdym kroku, sprzeciwienie się miłości własnej, co już bardzo boli, i setki, i tysiące drobnych umartwień, niewygód i przykrości – a to niebo. Przyjmować w duchu pokuty (cierpienia), cieszyć się z tego, że nas spotykają, pragnąć bólu i cierpienia, szukać go – oto nasz duch, życie i wszystko. Jeżeli pokuty, cierpienia i bólu nam będzie brakować, to każda z nas niech wie, że zaczyna życie z nas uchodzić i robimy się martwe, bez ducha.”

„Zbawienie jest doświadczeniem jedności z boską prazasadą. Mędrcy tej ziemi, nie wyłączając Jezusa, chcieli wprowadzić innych w doświadczenie jedności. Ale człowiek woli szukać zbawienia na zewnątrz.”

„Boże, zbaw ludzi od ludzi.”