„Zbyt wcześnie położył się na nartach… widzieliśmy, że lewa narta mu upadła, podnosił ją.”

„Jeśli położysz się na ziemi, ludzie będą po tobie chodzić. Kiedy upadniesz, musisz szybko wstać i trzymać głowę wysoko.”

„Ten, kto nigdy nie upadł, nie wie, jak się podnieść. Zbyt mocno koncentrowałem się na zadawaniu ciosów i przez to przegrałem.”

„(…) szósta rano to jest godzina do niczego. Zbyt późna do udoju krów, a zbyt wczesna do udoju architektów.”

„Szczęście jest jak ospa. Gdy złapiemy je zbyt wcześnie, może całkowicie zniszczyć naszą konstytucję.”

„Zostaw to biedne dziecko w spokoju. Jak chce położyć niebieski, to pozwól mu położyć niebieski.
Ale ojciec odparł:
– Nie. Chcę mu pokazać, jakie z nich można ułożyć wzory i jakie są interesujące. To taki podstawowy kurs matematyki.
Jak widać, ojciec bardzo wcześnie zaczął opowiadać mi o świecie i o tym, jaki jest ciekawy.”

„Czytałem jego wcześniejsze scenariusze i widzę (…) zmiany. To wszystko jest coraz bardziej doskonałe.”

„Brakuje mu dobrego załamania bioder, żeby stworzyć tę poduszkę powietrzną… rozjechała mu się prawa narta…”

„A zresztą. – Machnęła ręką. – Może masz rację.
Myron położył dłonie na biurku, wygiął grzbiet, spojrzał w lewo, w prawo, w górę i w dół.
– Co z tobą? – spytała.
– Przyznałaś mi rację. Czekam na koniec świata.”

„Pływasz i pływasz, okrążenie za okrążeniem, wpatrując się w czarną linię. W pewnym momencie podnosisz głowę i widzisz, że wokół jest świat.”