Pierre Curie cytat: „I nad czymże się znowu tak zamyślił?”

„Znowu jestem istotą absolutnie szczęśliwą i spokojną jak śmierć.”

Tomasz Piątek (1974) polski pisarz i dziennikarz

Heroina

„Czasem jestem przerażony na śmierć, że znowu obudzę się w więzieniu i ktoś powie „chodźmy na żarcie.””

Danny Trejo (1944) aktor amerykański

„W zachodu krwawych, ostatnich promieniach,
Pragnący śmierci – nie czekam już na nic.
I znowu dzień wstaje, brzask bije z otchłani,
Powraca męka codzienna istnienia.”

Aleksandr Błok (1880–1921) rosyjski poeta-symbolista epoki srebrnego wieku, dramaturg

Źródło: Dolor ante lucem

„Kaczyński już zwyciężył, bo niezależnie od tego, czy dostanie 40 czy 60 procent w wyborach prezydenckich, będzie znowu pisał scenariusze nie tylko dla swoich przyjaciół, ale także dla swoich przeciwników. Z Hiobem nie da się przecież wygrać.”

Sławomir Sierakowski (1979) socjolog i publicysta polski

Źródło: Od polityki śmierci do śmierci polityki, krytykapolityczna.pl, 26 kwietnia 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/Sierakowski-Od-polityki-smierci-do-smierci-polityki/menu-id-197.html

„Oto znowu przybyły płateczki muzyki niematerialne jak wiew,
gałązki śniegu spadają jak świece: śmierć, śmierć…
Ustami tak nagle targnął strach bezbrzeżny jak wołanie w mroku
I dłonie ciszej od krwi potoczyły się do śniegu.”

Stanisław Piętak (1909–1964) pisarz polski

Źródło: Mit młodości, „Okolica Poetów” nr 6, 1935, s. 13 http://cyfrowa.chbp.chelm.pl/dlibra/docmetadata?id=6138&from=&dirids=1&ver_id=93165&lp=10&QI=!40334AEBA4E9EABA6F8686469C413557-30

„Pragnęłam żyć, bo dobrze to rozumiałam że nie żyłam, tylko raczej szamotałam się w cieniu śmierci, a nie było nikogo, kto by mi dał życie. Ten, który mógł mi je dać, słusznie odmawiał mi swej pomocy za to, że tyle razy już mnie nawrócił do siebie, a ja Go znowu opuszczałam.”

Teresa z Ávili (1515–1582) hiszpańska zakonnica i mistyczka, święta Kościoła katolickiego

Księga życia 8, 12.
Źródło: Benedykt XVI - papież, Św. Teresa od Jezusa - nauczycielką wiernych wszystkich czasów https://www.niedziela.pl/artykul/1397/Sw-Teresa-od-Jezusa---nauczycielka, niedziela.pl

„Nie chciałam wiedzieć.
Żyłam w wymyślonym świecie.
Umieram z miłości.
Umieram z braku miłości.
Dogorywam.
Dzień po dniu, noc po nocy.
Każdy ranek jest zaskoczeniem.
Jeszcze nie?
Jeszcze jeden dzień?
Dzień, po którym znowu będę umierać, i noc, w której czai się śmierć?”

Katarzyna Grochola (1957) pisarka polska

„Życie mnie bardzo doświadczyło, stało się coś, na co nie miałam żadnego wpływu. Zawsze myślałam, że każdy nowy dzień niesie jakąś nadzieję… Dla mnie było oczywiste, że muszę znowu mieć dziecko. Nie było innej drogi. Wtedy kompletnie wyłączyłam się z pracy. Zdecydowanie postawiłam na rodzinę. Nic innego mnie nie interesowało. Pamiętam, jak bardzo się ucieszyłam, kiedy usłyszałam, że znów urodzę synka.”

Aleksandra Nieśpielak (1973)

o śmierci syna.
Źródło: Alina Mrowińska, ALEKSANDRA NIEŚPIELAK – Kocham całą sobą, „Gala”, 2 lipca 2009 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/aleksandra-niespielak-kocham-cala-soba.html

„Poprawa życia ziemskiego ludzkości - likwidacja ubóstwa i wojen - jest zapewne wielką naturalną wartością, a zainteresowanie nim jest postawą chwalebną i moralną. Ale czy Chrystus przyszedł właśnie po to, czy po to druga Osoba Boska przybrała naturę ludzką? Czymże jest wszelka zewnętrzna poprawa życia ludzkiego wobec faktu, iż człowiekowi daje się przez chrzest święty nową zasadę życia, która otwiera mu możliwość uświęcenia, glorificatio Boga i zbawienie wieczne dzięki śmierci Chrystusa na krzyżu? Świat, w którym nie byłoby już ubóstwa i wojen, a nawet chorób - świat bez cierpień fizycznych i psychicznych, w którym jednak nikt nie ugiąłby kolan przed Chrystusem, w którym nie modlono by się do Boga - nie miałby ani przez moment prawa istnieć i byłby godny zapaść w nicość.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Spustoszona winnica
Źródło: s. 163, 164

„Król był chory. Ktokolwiek pisze o Franciszku II, nie może zacząć inaczej. Król był znowu chory. A jeśli nawet niezupełnie chory, to w stanie dotkliwej hipochondrii. Jedno tylko trzyma tego cherlawego i histerycznego piętnastolatka przy życiu: starsza o dwa lata namiętna i piękna żona, na którą rzuca się nawet publicznie – co budzi powszechny niesmak – we frenetycznych uniesieniach. Nie mając czym, stara się jej zaimponować choćby okrucieństwem. Organizuje tortury, egzekucje. Patrząc na męczonych i unicestwianych czuje się nareszcie, jako pan życia i śmierci, choć przez chwilę silny. Ona przygląda się krwawym widowiskom z zimnym dystansem. Podniecają ją równie mało, o miłosne paroksyzmy nieletniego męża. Robi jednak dobrą minę do złej gry, bo wie, czego chce – być królową Francji, i manipulując tym zaślinionym szczeniakiem, uzyskać realną, pełną władzę w najpotężniejszym królestwie Europy. Niestety, marzenia rozwiewają się. Król jest hipochondrykiem, tchórzem i fantastą – ale jest też naprawdę chory. Znowu chory. Umiera 5 grudnia 1560 roku, nie ukończywszy siedemnastu lat. Dla Marii Stuart jest to cios straszliwy. Nie, nie o uczucia chodzi – tych nigdy nie było.”

Franciszek II Walezjusz (1544–1560) król Francji

Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000, ISBN 8371631537, s. 111.

„I nad czymże się znowu tak zamyślił?”

Tematy

Pierre Curie 10

Podobne cytaty

Pokrewne tematy