„Chwilna, zwiewna przelotność”

— Julian Tuwim

Wiersze. 2
Źródło: Liryka, s. 257

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Julian Tuwim 141

polski poeta 1894–1953

Podobne cytaty

„Brakuje mi paru chwilna własnośćdystansu w zadumienad dogasającym żarem”

Kazimierz Burnat (1943)

Źródło: Przenikanie

„W powietrzu przypominają zwiewne duchy, ale stają się posępni stąpając po ziemi.”

Dean Koontz (1945) pisarz amerykański

Przepowiednia (2004)

„Słyszysz? – we mgle lipowych alej
coś, ni to łkanie, ni to jęk?
Ktoś zwiewny idzie przez Łazienki –
stanie, popatrzy idzie dalej.”

Stanisław Ryszard Dobrowolski (1907–1985) poeta polski

Źródło: Odejście Fryderyka

„O przyjdź, jesienią –
Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną,
pajęczą;
Rzuć na hebanowe swoje włosy
perły rosy,
Lśniące zimnych barw
tęczą.”

Stanisław Korab-Brzozowski (1876–1901) polski poeta i tłumacz, przedstawiciel "fin de siècle'u" w literaturze Młodej Polski; jeden z najwybitniejs…

Źródło: O, przyjdź

„Deklaruję się jako feministka trzeciofalowa. Mogę chodzić w zwiewnych sukienkach i grać swoją kobiecością, bo płeć jest zabawą. Gram kobietę, jaką sobie wyobrażacie, jaką ja wyobrażam. Feministki drugiej fali określałyby to jako uleganie stereotypom, my z trzeciej wiemy, że to nasz wolny wybór.”

Weronika Szczawińska (1981)

Źródło: Łukasz Drewniak, Śmierć Fredrom i Mrożkom, „Przekrój” nr 10, 5 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/134865.html

„Nie tak łatwo oswajam ludzi, nie zawsze im wierzę, przez co trudniej mnie oszukać. Poza tym nie wzruszam się tak często, jak moja bohaterka i bardzo rzadko płaczę. Zewnętrznie też jestem różna – na co dzień ubieram się trochę jak chłopczyca, a ona jest zawsze taka zwiewna, dziewczęca… Ludzie postrzegają mnie przez pryzmat tej postaci, a potem są zdziwieni, że to tylko rola.”

Julia Rosnowska (1989) polska aktorka

porównując siebie z główną bohaterką serialu Julia.
Źródło: Rosnowska: Niech Julia nacieszy się Jankiem!, teletydzien.pl, 4 grudnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-rosnowska-niech-julia-nacieszy-sie-jankiem,nId,718793

„Podczas wyprawy ogłoszono, że kto przyjmie wiarę chrześcijańską, obdarowany zupełną wolnością nie poniesie żadnej szkody na majątku; kto by zaś nie chciał porzucić bezbożnego porządku pogańskiego, bezzwłocznie zostanie ukarany śmiercią. „Atoli – komentuje Kadłubek – religia ich była jak zwiewny dym, i to tym bardziej krótkotrwała, im bardziej wymuszona. Wkrótce bowiem ci obłudnicy jak śliskie żaby wskoczyli w odmęt odszczepieństwa i jeszcze wstrętniej zanurzyli się w błocie głęboko zakorzenionego bałwochwalstwa.””

Marceli Kosman (1940) polski historyk

Źródło: Zmierzch Perkuna, czyli ostatni poganie nad Bałtykiem, Warszawa 1981, str. 54–55.