„(…) to moja osobista tragedia – ja muszę wszystko wiecznie wyjaśniać tym, których kocham, koń mi świadkiem.”

„Tragedią życia jest nie to, że ludzie umierają, lecz to, że przestają kochać.”

„Nie muszę brać narkotyków, aby zmienić swoje życie w tragedię.”

„To nie jest postać jak w książce czy filmie. On nie jest kierowcą autobusu. Nie prowadzi wózka widłowego. Nie jest seryjnym mordercą. To jestem ja, który śpiewa w taki sposób, jasno i prosto. Nie powinniśmy mylić śpiewaków i wykonawców z aktorami. Aktorzy powiedzą: „Moja postać to, moja postać tamto”. Dudnią jak zdechłe konie. Kogo obchodzi postać? Wstań i graj. Nie musisz mi tego wyjaśniać.”

„Tak, moja droga pani, moja gwiazda zgasła. Czekam na ostatni akt tragedii i – porzucony przez wszystkich – nie jestem już aktorem, a jedynie ostatnim widzem.”

„Uwielbiamy tragedie. Kochamy konflikty. Potrzebujemy diabła, bo w przeciwnym razie sami go sobie stworzymy.”

„Uważam, że lepiej od razu mówić, wyjaśniać, niż potem żałować. Tego też nauczyła mnie moja mama. Przypominała: „Dzień należy kończyć tak, jakby miał być twoim ostatnim.””

„Ludzie uwielbiają tragedie w równym stopniu, jak kochają romanse, i prawie tak samo jak seks.”

„Kocham życie, ale kiedy zdarza się tragedia, próbuję znaleźć w niej przesłanie i patrzeć w przyszłość optymistycznie.”

„Konia! Konia! Królestwo za konia!”