„Mnie prześladowała własna grzywka. Powstawały dowcipy, np. Ciechowski idzie po pustyni, ledwie zipie, w końcu dochodzi do źródełka, zanurza w nim ręce i… mokrą dłonią poprawia grzywkę. W końcu ją obciąłem.”

„(…) cholerne lwy tylko żrą, śpią i przyczesują sobie grzywki.”

„Morze jest w końcu, pod wieloma względami, tylko bardziej mokrą formą powietrza.”

„Podamy sobie na koniec ręce jak biali ludzie.”

„Nie wiem, jak długo siedziałem na krześle patrząc przez okno na pustynię, ale w końcu dusza zaczęła powoli wypełniać ciało.”

„Miło wiedzieć, że tam byłeś
Dzięki za granie jakby cię to obchodziło
I czynienie, że czułam się jak tak jedna jedyna
Miło wiedzieć, że mieliśmy to wszystko
Dzięki, że patrzyłeś jak upadam
I poinformowanie mnie, że z nami koniec.”

„To idzie do wszystkich przedstawicieli, co nadużywają władzy,
na nic odznaki i krawaty, pod koniec i tak jesteśmy nadzy.”

„Ubogi, który żeni się z bogatą, kładzie sobie stryczek na szyję i oddaje drugi koniec w ręce żony.”

„Litując się nad nieszczęściami bohaterów powieści, w końcu zaczynamy litować się za bardzo nad własnymi.”

„Kiedy w końcu już dojdziemy
Gdzie nie było nigdy nic
I tam zrobimy wielkie koło
Wtedy Ci powiem
Czy to ziemię stworzył Bóg
I czy od tego ręce bolą”