„Nie będę słuchał, jakie są pobudki twojego postępowania: nie masz języka, który by to wyraził.”

„Jeśli podążysz tą ścieżką, nie będzie ci wolno nigdy wyrazić skargi. Nigdy nie będziesz mógł okazać słabości. To bowiem wzmocni twoich wrogów, a może załamać ducha w sojusznikach, dla których masz być oparciem.”

„Naucz się słuchać! Jesteś w słuchany w swoje życie wewnętrzne i zawsze masz rację. Obawiam się, synu, że twoim bogatym życiem wewnętrznym może być tylko soliter.”

„Gdy byłem w twoim wieku, miałem szesnaście lat.”

„Metafora, nim staje się retoryczną procedurą w języku, byłaby wyłonieniem się samego języka. A filozofia jest jedynie tym językiem; i w najlepszym razie i w pewnym nieoddzielnym znaczeniu tego wyrażenia może jedynie mówić…”

„Co mnie twój kościół, twój papież! Milcz biskupie! Dosyć tej mowy zuchwałej! Ja z Rzymu odbierać nie chcę i słuchać rozkazów! Ja mam innego Pana ponad sobą, który nie siedzi na rzymskiej stolicy, I przed nim tylko będę odpowiadał!”

„Trzeba szukać nowego języka, żeby wyrazić nim nowoczesność. Być może ta nowoczesność kryje się także w przypadkowości i bałaganie, ale nie jestem pewna, czy idzie za tym także piękno, katharsis, absolut.”

„Koko [kot] słuchał uważnie każdego słowa. (…) zamrugał potwierdzająco ślepiami. (…) zapiszczał, jak gdyby próbował wyrazić swoje współczucie.”

„Nie chcesz już słuchać głosu sumienia? Bacz, by nie stało się nieme w duszach twoich dzieci.”

„Myślę, że ksiądz, który próbuje pisać wiersze, poszukuje języka, w którym mógłby wyrazić swe religijne przeżycia. Nie wystarcza mu język homilii, rozprawy teologicznej, morałów.”